نگاهی به کتاب «رقص منور» خاطرات مستند سرباز وظیفه «بهروز نیک بین» از جنگ زندگی در بستر مرگ
یادداشتی بر «طنین کومه باران» سرودهی احمد خویشتندار لنگرودی؛ ترانه از در و دیوار خانه میبارد
نگاهی به «آهو» داستان عاشقانهی هادی غلامدوست آنکس که نه آدمیست، گرگ است*
نقدی بر مجموعهداستان «شال سرخ» نوشتهی «شمیم مهرزاد»
«شمیم مهرزاد» توانسته است با تحقیق، کسب اطلاعات دقیق و نزدیکشدن به تجربیاتِ زیستی شخصیتهای قصه به جهانبینی درست و موشکافانهای از دنیای آنها برسد و همین امر، شخصیتهای قصههای او را از تیپ خارج کرده و به واقعیت نزدیک میکند.
داستانهایی به مثابهِ محاکمهی تقدیر*
شمیم مهرزاد نشان داده است، جرات نوشتن و انتشار آن را دارد که باارزش است و اولین قدم محکم را برداشته است. نویسندگان جوان باید بدانند، هر داستانی که مینویسند حتی شده ۳۰ بار باز نویسی کنند. آنقدر آرایش و پیرایش کنند که برای ویراستار کاری باقی نماند.
نگاهی به «مجموعه داستان شال ِسُرخ» نوشتهی شمیم مهرزاد
شمیم مهرزاد، در این داستانها ضمن روایت فقر و تنگدستی و فلاکتی که بخشی از افراد جامعه با آن روبهرو هستند و آنها را زیر فشار ظالمانهی خود له میکند؛ به هیچوجه قصد تطهیر و تبرئه کردن آنها را ندارد و با بیرحمی و صراحت تمام، به پلشتیهای آنها نیز، اشارههای روشن و آشکاری دارد.
چرا به داریوش سینمای ایران جفا میکنید؟!
لامینور فیلم تازه داریوش مهرجویی با تهیه کنندگی علی درمیشیان پروانه نمایش گرفت و در لیست اکران نوروزی قرار گرفت. اما بعد از اکران نوروزی خط خورد و داریوش مهرجویی کارگردان اثر، از این بی برنامگی بر آشفته شد.
خسته بر کنارهی راه نشسته بودیم
نگاه نوستالژیک نویسنده، ریشه در باورهای تقدسمآبانه-اسطورهای او دارد. دیدگاهی که «مرز» میباوراند و «خودی» و «ناخودی» را میسازد و درست از همین باورهاست که «هامان» در سالهای سیاسیشدناش آسیب دیده است و به نوعی بیاعتمادی و یأس رسیده است.