به بهانهی رونمایی کتاب «ما چهار نفر بودیم» هیچوقت، هیچداستانی بهترین نیست
نگاهی به مجموعه داستان تافی؛ نوشتهی حسن هامان درد میکشد و به یاد میآورد
روایت نسلی با رویاهای بیسرانجام گذری بر رمان «پاییز فصل آخر سال است»
در جستوجوی هویت گمشدهی زن *
شعر زنان علاوه بر پیوند با عرصههای ادبی، نشانهای از تحولات اجتماعی، فرهنگی و... است که در سدهی گذشته در ایران به اوج خود رسیده است. به شکلی که امروزه به صراحت میتوان عنوان کرد که شعر امروز ایران تا حد زیادی به زنان فرهیخته و جریانساز خود وابسته و مدیون است و نیمی از بدنهی شعر معاصر ایران را شعر زنان و شعر زنانه تشکیل میدهند.
خالی از سرگشتگیهای اجتماعی امروز
شیفتگی نویسنده به بازی شطرنج باعث شد تا همچون «آلخین» شطرنجباز که تواناییهایش در کاربرد «ترکیب» در شطرنج زبانزد بود، داستانی را به رشتهی تحریر درآورد.
نخستین رمان نویس گیلان چه کسی بود؟
«خان گيلان» نخستين رمان یک نويسندۀ گيلانی است. يعنی پيش از اين كتاب، هيچ يك از نويسندگان گيلاني «رمان» ننوشته بود. رمان «خان گيلان» را محمدعلی صفاری در سال 1310 نوشته است.
آفرین بر رشت
در فضای"خودتخریبی" که میل شگرفی درگرفته چوب حراج به همۀ داشتههای خود بزنیم، وداع با شکوه با سایه در زادگاه او درخور ستایش است...
«سوشیال مدیا» اسب تروای ادبیات گیلکی
چیزی که مسلم است، هیچ شاعری در فوران شعری خود نمیگوید که این طوفان کلماتی که به ذهنم حمله کرده است را در غزل بنویسم یا رباعی یا نو و فرانو و سایر قالبهای موجود شعر، که اگر این کار را انجام دهد؛ آسیب جدی به زبان شعری شاعر و نوع ارائهی موضوع شعری اوست