جمعه, ۷ دی , ۱۴۰۳ Friday, 27 December , 2024
  • شاید برای همیشه گم شده باشم 11 آبان 1403

    نگاهی به تازه‌ترین مجموعه‌شعر «محسن بافکر لیالستانی»
    شاید برای همیشه گم شده باشم

    شاعر در این سروده با قلبی کاردآجین به سرنوشت جوان‌های این مرزو بوم خیره شده است و آن‌ها را به چشم نوه‌هایش می‌بیند، چیزی که شعر اجتماعی سخت به آن نیاز دارد.

زندگی در بستر مرگ 11 مرداد 1403

نگاهی به کتاب  «رقص منور» خاطرات مستند سرباز وظیفه «بهروز نیک بین» از جنگ زندگی در بستر مرگ

ترانه از در و دیوار خانه می‌بارد 04 اردیبهشت 1403

یادداشتی بر «طنین کومه باران» سروده‌ی احمد خویشتن‌دار لنگرودی؛ ترانه از در و دیوار خانه می‌بارد

آن‌کس که نه آدمی‌ست، گرگ است* 21 اسفند 1402

نگاهی به «آهو» داستان عاشقانه‌ی هادی غلام‌دوست آن‌کس که نه آدمی‌ست، گرگ است*

فرم و ساختار مناسبی که پای مضمون‌اش می‌لنگد 21 تیر 1402
نگاهی به مجموعه‌داستان این‌خواب‌ها نمی‌گذارند، نوشته‌ی افشین معشوری

فرم و ساختار مناسبی که پای مضمون‌اش می‌لنگد

داستان‌های این مجموعه موجزند و حوصله سر بر نیستند. ولی پاره‌ای از موضوعات داستان شده‌ منهای فرم و ساختار، از نظر مضمون و محتوا یک جایی (شاید هم چند جا) پایش می‌لنگد.

دود از کله بلند می‌شود! 13 تیر 1402
معرفی مجموعه شعر کوتاه «بی‌ناخدا در باد»

دود از کله بلند می‌شود!

هر تکه از این پازل دلنش‌ین، تلنگری‌ست به ساده اندیشیدن و ساده سرودن در روزگاری که شاعران امروز در هیاهوی فرم و بازی‌های زبانی و تعقیدات لفظی و معنوی به قول شاملو: طرح ظریف زیبایی را پیچیده کرده‌اند.

نوچه‌پروری، آفت ادبیات امروز 12 تیر 1402
واکاوی یک عادت ناپسند

نوچه‌پروری، آفت ادبیات امروز

«نوچه پروری، یک آفت است. به چاپلوسی و بی‌شخصیتی دامن می‌زند. افرادی تحویل می‌دهد بی‌هویت و بی‌ضابطه که می‌توانند تناقض‌ها را با وقاحت جمع کنند.»

این‌جا مرگ سمبُل نیست* 07 تیر 1402
نقد کتاب شعر «ندرت ناگوار مرگ» سروده‌ی حنیف خورشیدی

این‌جا مرگ سمبُل نیست*

شاعر در چندین ایپزود، جلوه‌گری مرگ را از مفهومش بیرون می‌آورد و می‌کوشد ناگفته‌ها و ناشنیده‌هایی را برای مخاطبش تصویرسازی کند. این‌جا مرگ سمبُل نیست، آرمان نیست و قرار نیست مرگ در اتفاق طبیعی خودش به خاک شناخته شود.

سنت‌های زبانی غزل کلاسیک با بهره‌گیری از زبان امروز 05 تیر 1402
نقدی بر مجموعه‌غزل «گل پر» سروده‌ی فاطمه حبیبی

سنت‌های زبانی غزل کلاسیک با بهره‌گیری از زبان امروز

نوعی کهنه‌گرایی و ارتجاع ادبی در شعر و به ویژه غزل معاصر در حال رخ دادن است و اتفاقا وظیفه‌ی شاعران جوان این است که با این ارتجاع مبارزه کنند، چون هر حرکت رو به عقبی محکوم به شکست و فنا خواهد انجامید؛ به خصوص اگر این حرکت در ادبیات و هنر رخ بدهد.