به بهانهی قتل فجیع او و همسرش؛ داریوش مهرجویی؛ به ایران برگشته بود چون در غرب احساس امنیت نمیکرد
در سوگ «ماهمنیر» سینمای ایران فریماه فرجامی، آهویی با نگفتههای دردآلود
سخنی در باب انجمنهای مفاخر و آثار فرهنگی کشور مفاخر و مشاهیر کداماند؟!
ایرانگردِ ایرانخرابکنِ بیمبالات
مدارس را تعطیل یا به زعم مسئولین «آنلاین» نکردهاند که پدرومادرها دوچرخههای بچههایشان را بار اتومبیلها کنند و در گیلان، مازندران، گلستان و شهرها و استانهای دیگر جولان بدهند.
دادخواهی لای دایرهیی از رنجهای بیشمار
اینجا دقیقا مرز باریک میان فهم جرم است تا صادر نمودن حکم، پروندههایی که در ظاهر بسته میشوند؛ اما در باطن شعلههای عمیق کینهورزی را در جامعه رواج میدهند و نتیجهاش هم تولید پرحجم جرم و جنایت است.
حادثه کنارک و تاخیر دوباره در اطلاعرسانی
به نظر می رسد مسوولان همچنان با تفکرات قدیمی، فکر می کنند اگر خبر منفی را منتشر نکنند و درباره حادثه ای اطلاع رسانی نداشته باشند هیچ کس متوجه آن نمی شود اما ایران مدت هاست از این مرحله عبور کرده است.
همانی نخواهی بود که به توفان پا نهاده بود
این بار که هیاهوی زندگی، دوباره از نو شروع شود، بیشک ما آدمهای قبل نخواهیم بود. زندگی شکل دیگری خواهد گرفت. اما به راستی زمین، زندگی و سرنوشت ما بعد از کرونا چگونه خواهد بود؟
محیطزیست به محاق نرود
چشمهایتان را ببندید و یک جمع 100 نفری (البته اغلب گروههای مجازی بالای 200 نفر جمعیت دارند) را در فضای حقیقی تصور کنید. یکی از کرونا حرف میزند. نفر بعدی در مورد جنگ حشدالشعبی و تکفیریهای داعش میگوید.