به بهانهی قتل فجیع او و همسرش؛ داریوش مهرجویی؛ به ایران برگشته بود چون در غرب احساس امنیت نمیکرد
در سوگ «ماهمنیر» سینمای ایران فریماه فرجامی، آهویی با نگفتههای دردآلود
سخنی در باب انجمنهای مفاخر و آثار فرهنگی کشور مفاخر و مشاهیر کداماند؟!
دوباره سیاهپوشمان میکند
از لحاظ روحی- روانی واقعا دچار آسیب شدهایم. مگر بچههایمان چه گناهی کردهاند که بزرگترها قایل به انضباط نیستند تا این گروه آیندهساز کشورمان در سایهی آرامش روزگار خوشی داشته باشند؟!
بدرود خُنیاگر بزرگ
آنچه شجریان را شجریان کرد، نه شجریان بودن او بود و نه شجریان شدناش. بلکه شجریان ماندن خسرو آواز ایران است. «نه» گفتنها و سر خم نکردنها و نوع زیست شخصی و اجتماعی و وارستگی و به تعبیر شاملو «بینوا بندگکِ سر به راه نبودن.»
همهی سایتهای همسریابی بد، «خوبِ» آن را شما راه بیاندازید!
فعالیت این سایتها از تقاضایی حکایت میکند که اگر پاسخ داده نشود زیرزمینی میشود. اگر عرضه و ارایۀ کفش ممنوع شود آیا مردم پابرهنه راه میروند یا نیاز خود را از جای دیگر تأمین میکنند؟
غم نان اگر بگذارد
جهان امروز؛ جهان سرمایه است، جهانِ فلز و کاغذ، جهانی که نان به نرخ روز میدهند و آشفته زمانی است برای آنها که با جیب خالی پز عالی بدهند، حالا دیگر «در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن» شرط اول قدم آن نیست که مجنون باشی، شروط اش فرق میکند.
چه کسی راست میگوید؟!
ارتباط زمان طرح این موضوع توسط مانیا اکبری با نوشته شدن داستان زندگیاش که یحتمل در خارج از ایران منتشر خواهد شد، چه بوده است که ناگهان خانم بازیگر، نویسنده و کارگردان شمشیر برای استادش میکشد و در حالی او را متهم میکند که دستاش از دنیا کوتاه است؟