فرامرز محمدی پور
روزنامه نگار و شاعربر کسی پوشیده نیست؛ «کرونا» این ویروس ناشناخته جنگی را آغاز کرد که بی‌رحم است و قصد عقب نشینی ندارد و شرایط جوی نامساعد نیز کمک‌اش می کند تا حال مردم روز به روز بدتر شود. این حال ناخوش؛ یعنی ضریب امنیت بهداشتی هر لحظه پایین می‌آید و «ترس» وبال گردن شده و همه می‌ترسیم نکند «کرونا» در کمین‌مان باشد.
چه باید کرد با این همه پریشان حالی؟! کرونایی که به وقت اکنون فقط آسیب می‌زند، اعصاب می‌خراشد و زمین‌گیرت می‌کند و در نهایت آسان جان می‌ستاند. این چه حکمتی است ؟ کسی نمی داند و شاید هم جنگ روانی است که ابرقدرت‌ها به راه انداختند.با همه‌ی این تعبیرها، بایستی مراقب بود که «کووید۱۹» گردن کلفت و در کار خود ماهر است که کمین می‌کند و اگر مراقبت‌های بهداشتی را در دستور کار نداشته باشیم؛ بی‌تردید باخته ایم. و چاره‌یی نیست؛ باید عادت کرد به «سبک زندگی» جدید با ابزار اصلی‌اش یعنی «ماسک!»
متاسفانه قریب به اتفاق مردم توجهی به این مهم ندارند و تا می‌پرسید «چرا ماسک نزدین؟» می‌گویند «خسته شدیم» و این، پاسخ منطقی نیست، چون برای زندگی به دور از ترس، باید ماسک زد و استفاده از ملزومات بهداشتی امکان خطر را کم‌تر می‌کند؛ دقت کنید:آمار نشان می‌دهد در بیمارستان‌ها از هر لحاظ با بحران روبه‌رو هستیم.
مسافرت‌ها و در خانه نماندن به وقت اعلام وضعیت قرمز، خودکشی آسان است.
دولت‌مردان سعی دارند همه‌ی توان خود را بگذارند ولی گاه گاه درمی‌مانند.
پزشکان، پرستاران و کادر درمانی بیمارستان‌ها چه گناهی کرده‌اند که چوب افراد بی‌توجه را بخورند، افرادی که کرونا را دست کم گرفته‌اند!مطمئن باشید اکثر «مرگ‌ومیر»ها به وقت اکنون، ناشی از کروناست که البته پوشش خبری رسانه‌ها عالی است، ولی باز مردم می‌خواهند عادی جلوه دهند، در صورتی که خطر بیخ گوش‌شان است، فرهنگی که حاصل نابخردی است، زیرا سبک زندگی جدید می‌طلبد تا مبارزه با کرونا نهادینه‌ی فرهنگی شود.
با این وصف زمانی می‌توان «کووید۱۹» را به زانو در‌آورد که مردم بخواهند و موضوع را جدی بگیرند؛ چون از لحاظ روحی- روانی واقعا دچار آسیب شده‌ایم. مگر بچه‌های‌مان چه گناهی کرده‌اند که بزرگ‌ترها قایل به انضباط نیستند تا این گروه آینده‌ساز کشورمان در سایه‌ی آرامش روزگار خوشی داشته باشند؟!
خوشی را از بچه‌های‌مان نگیریم، این گناه بزرگی است. وقتی حق را زیر پا می‌گذاریم تعبیرش «عذر بدتراز گناه است» که جبران‌ناپذیر خواهد بود.
معتقدم در این رابطه قصوری متوجه دولت‌مردان نیست و اگر هم باشد؛ باز توجیه معنا ندارد که مقایسه‌یی عمل کنیم و بگویم چون دولت بی‌تفاوت است، مابقی ماجرا را بگذار و بگذر! نه، این طور نیست، به خودمان برگردیم که امنیت خانواده در خطر است، هر خانواده‌یی می‌تواند مبارزه‌ی فرهنگی داشته باشد و در این راه باید به حداقل‌های«ابزاری» قانع بود و این طور نباشد که در ذهن‌مان انداخته‌اند واکسن«آنفلوانزا» راه حل نهایی است که به باور بسیاری از پزشکان این واکس نقش اصلی ندارد .
در نهایت بپذیریم «کرونا» به وقت اکنون همان بلایی را سرمان می‌آورد که نوروز امسال سیاه‌پوش کرد!
- نویسنده : فرامرز محمدی پور
- منبع خبر : دوهفته نامه خردورز
