می‌توان حدس زد این نماینده (احمد حمزه)  در آستانۀ انتخابات پیش رو می‌خواسته در افکار عمومی و رسانه‌ها مطرح شود و می‌توان پرسید این مبلغ را از کجا می‌خواهد تأمین کند و او هم می‌تواند مورد اول را تکذیب کند و دربارۀ پرسش دوم هم بگوید از خود مردم (سردار سلیمانی، زادۀ کرمان بود و هر یک از شهروندان استان کرمان یک دلار).

باز می‌توان پرسید آیا این‌گونه سخنان به مصلحت کشور و نظام و تصویر بیرونی ایران امروز هست یا نه و او می‌تواند پاسخ دهد: نمایندۀ مجلس از طرف مردم سخن می‌گوید و مسؤولیت متوجه خود اوست و هزینۀ سیاسی خاصی به نظام و حتی پارلمان تحمیل نمی‌کند.

این نوشته اما نمی‌خواهد به این پرسش‌ها و ابهامات بپردازد. بلکه به بهانۀ آن می‌خواهم چند مورد دیگر از تعیین جایزه‌هایی این‌گونه را در تاریخ معاصر ایران یادآور شوم و مشخصا این سه فقره:

۱٫ صادق خلخالی، شاه و کارلوس/ ۴۰ سال پیش روزنامۀ کیهان در شمارۀ چهارم تیرماه ۱۳۵۸ در صفحه نخست خود با انتشار عکسی از کارلوس- ملقب به شغال – تیتر زد: کارلوس مامور کشتن شاه مخلوع شد.

شیخ صادق خلخالی به خبرگزاری فرانسه گفته بود: « ایلیش رامیرز الیاس کارلوس، تروریست اسرارآمیز بین‌المللی، عملیات اعدام شاه سابق ایران را رهبری و هماهنگ می‌کند… چریک‌های ساندنیست و ناسیونالیست‌های نیکاراگوئه و جمعی از مبارزان ناسیونالیست آمریکای لاتین در عملیات کشتن شاه شرکت دارند.»

کیهان، همچنین به نقل از رادیو کلن درباره کارلوس نوشته بود: «کارلوس تحت تعقیب پلیس بسیاری از کشورها قرار دارد. آیت‌الله خلخالی چندی پیش جایزه‌ای به مبلغ ۱۴۰ هزار دلار برای کسی تعیین کرد که شاه سابق ایران را در مکزیک مورد سوءقصد قرار داده و او را بکشد».

معلوم نشد خلخالی بلوف می زد یا واقعا با کارلوس تماس گرفته بود و اساسا در آن مقطع، کارلوس فعالیتی داشته یا نه و نیز دربارۀ او اغراق شده بود یا نه ولی مطلب بالا را که از کیهان ۴۰ سال قبل، نقل شد و چندی پیش در تارنمای انتخاب دیدم، خود در آن زمان در باشگاه افسران و به گمانم در خیابان ۳۰ تیر از زبان خود شیخ صادق خلخالی شنیده بودم.

یک سال و یک ماه بعد البته شاه در قاهره درگذشت و در اصطلاح حقوقی «سالبه به انتفاء موضوع» شد یعنی خود موضوع منتفی شد و دیگر شاهی در این دنیا نبود که نقشه ترور او را طراحی کنند. ضمن این که روشن نشد اگر قرار بر ترور شاه بود در دوران سلطنت، انقلابیون در نظر داشتند و این کار علی القاعده بعد از سقوط او نمی توانست وجاهتی داشته باشد.

۲٫ سلمان رشدی و بنیاد ۱۵ خرداد/ پس از فتوای امام خمینی در زمستان سال ۱۳۶۷، بنیاد ۱۵ خرداد به سرپرستی حجت الاسلام شیخ حسن صانعی برای سر  سلمان رشدی نویسنده انگلیسی هندی‌ تبار ۵۰۰ هزار دلار جایزه تعیین کرد. (به سبب اهانت به پیامبر گرامی اسلام در کتاب “آیات شیطانی”) با توجه به رسمیت این نهاد، تعیین این جایزه بسیار بحث‌انگیز شد. بنیاد ۱۵ خرداد اما نه تنها عقب ننشست بلکه رقم آن را در چند مرحله بالا بُرد و گویا اکنون به ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار دلار رسیده است.

۳٫ شاهین نجفی و ۱۰۰ هزار دلار/ چند سال قبل پایگاه خبری «شیعه آنلاین» برای کشتن شاهین نجفی مبلغ ۱۰۰ هزار دلار جایزه تعیین کرد.

در خبر این تارنما آمده بود: «شاهین نجفی خوانندۀ ایرانی مقیم آلمان به خاطر آهنگی به شدت توهین آمیز به امام هادی علیه السلام، خشم عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت را برانگیخته و قلب‌شان را به درد آورده است.»

این سایت منبع تأمین مبلغ جایزه را هم اعلام کرده بود: «یک بانی خیر از یکی از کشورهای عربی حوزۀ خلیج فارس وعده داده بود که این مبلغ را به عنوان جایزه از طرف شیعه آنلاین، به قاتل این خواننده موهن تقدیم کند.»

شاهین نجفی البته بعدتر عذرخواهی کرد.

این گونه جایزه تعیین کردن ها در آمریکا هم سابقه دارد. تا جایی که برای سر «اسامه بن لادن» رهبر القاعده جایزۀ ۲۵ میلیون دلاری تعیین کرده بودند و البته به شهروند کویتی که مدعی بود او را لو داده پولی نپرداختند و سخنگوی وقت کاخ سفید در توجیه نپرداختن مبلغ جایزه گفت: «تا جایی که من می‌دانم کسی دقیقاً و صراحتاً نگفت بن لادن در “ابیت‌آباد “شمارۀ ۵۷۳۰ و در خیابان سبز زندگی می‌کند و تمام عوامل به طور اتفاقی به رد پاهای واقعی برای شناسایی بن لادن دست یافتند و از این رو هیچ‌کس مشمول جایزۀ ۲۵ میلیون دلاری نمی‌شود!»

دو سال پیش هم برای سر پسر او – حمزه بن لادن– جایزۀ یک میلیون دلاری تعیین شد.

در فروردین امسال هم هواپیماهای نظامی عراق اعلامیه‌هایی بر فراز استان «الانبار» پخش کردند و در آن‌ها برای هر گونه اطلاعاتی که منجر به دستگیری سرکردۀ داعش شود ۲۵ میلیون دلار جایزه تعیین شده بود. نهایتا ۵ آبان امسال اعلام شد نیروهای آمریکا در شمال غرب سوریه ابوبکر بغدادی را کشته اند در حالی که مشخص نشد جایزه‌ای پرداخت شده یا نه و البته بعید است شده باشد.