جمعه, ۷ دی , ۱۴۰۳ Friday, 27 December , 2024
  • شاید برای همیشه گم شده باشم 11 آبان 1403

    نگاهی به تازه‌ترین مجموعه‌شعر «محسن بافکر لیالستانی»
    شاید برای همیشه گم شده باشم

    شاعر در این سروده با قلبی کاردآجین به سرنوشت جوان‌های این مرزو بوم خیره شده است و آن‌ها را به چشم نوه‌هایش می‌بیند، چیزی که شعر اجتماعی سخت به آن نیاز دارد.

زندگی در بستر مرگ 11 مرداد 1403

نگاهی به کتاب  «رقص منور» خاطرات مستند سرباز وظیفه «بهروز نیک بین» از جنگ زندگی در بستر مرگ

ترانه از در و دیوار خانه می‌بارد 04 اردیبهشت 1403

یادداشتی بر «طنین کومه باران» سروده‌ی احمد خویشتن‌دار لنگرودی؛ ترانه از در و دیوار خانه می‌بارد

آن‌کس که نه آدمی‌ست، گرگ است* 21 اسفند 1402

نگاهی به «آهو» داستان عاشقانه‌ی هادی غلام‌دوست آن‌کس که نه آدمی‌ست، گرگ است*

مرا نمی‌توانید از گهواره‌ام جدا کنید 26 بهمن 1402
درباره‌­ی ادبیات بومی استان کرمانشاه

مرا نمی‌توانید از گهواره‌ام جدا کنید

هویتِ قومی در مسیرِ تحولاتِ فرهنگی، اجتماعی،...دستخوش تغییر می­شود. اگر چشم­ نگرانی بر پویه­ی مدامِ فرهنگیِ یک قوم داشته باشیم، حاصلِ تحول می­تواند، بالندگی باشد.

از «صفی‌الله» تا «نیازعلی» ندارد 19 بهمن 1402
نگاهی به «خواب اسب» نوشته‌ی هادی غلام‌دوست

از «صفی‌الله» تا «نیازعلی» ندارد

از مزایای قلم هادی غلام‌دوست یکی هم این است که با ادبیات بومی گیلان بسیار آشناست و لازم به ذکر نیست که او چندین اثر ارزشمند در حوزه‌ی فولکلور گیلان و زنجان منتشر کرده است و این پژوهش دیرین در حوزه‌ی فولکلور دو استان گیلان و زنجان، در جای جای داستان‌ها به شیرین‌تر شدن روایت‌ها کمک کرده است.

در کوچه باد می‌آید 08 بهمن 1402
تحلیلی بر دو داستان کوتاه از « کتاب همه داستان های من» نوشته ی مهناز رضایی

در کوچه باد می‌آید

پنهان کردن نام شخصیت های داستان خاصه در داستان کوتاه امری رایج است، اما به نظر می رسد خانم رضایی عمدی در این مساله داشته است زیرا  اسامی در یک داستان می توانند گاهی ذهنیت درست یا نادرستی در اندیشه ی مخاطب ایجاد کنند و این امر بالطبع در اینجا نیز ممکن بود اتفاق بیفتد.

یکی حال مرا بعد از تو در این‌جا نمی‌پرسد 02 بهمن 1402
نقدی بر مجموعه‌ی غزل پیغمبر نام آشنا ، سروده‌ی فریبا نجفی

یکی حال مرا بعد از تو در این‌جا نمی‌پرسد

هر شعری اگر از تصاویر و نشانه ها فاصله بگیرد به شعار تبدیل می شود .این مهم در شعر فریبا نجفی با وسواس خاصی و به زیبایی خوش نشسته است.

آنومی از جهان‌سوم می‌آید 02 بهمن 1402
نگاهی به «آنومی و سرزمین بزرگ‌اندازه‌ها» نوشته‌ی الهه برزگر

آنومی از جهان‌سوم می‌آید

آنومی حالا در سرزمین بزرگ‌اندازه‌ها شکل و شمایل یک بزرگ‌اندازه را یافته و اگرچه مثل آن‌ها راه می‌رود، می‌خوابد، به پارتی دعوت می‌شود و... ؛ اما سر از مناسبات آن‌ها درنمی‌آورد و دست آخر عاشق می‌شود و این عشق؛ غصه‌یی کنج دل دخترک لولیتایی می‌اندازد که می‌کوشد راهی پیدا کند تا معشوق را از کف ندهد.