دوشنبه, ۳ دی , ۱۴۰۳ Monday, 23 December , 2024
  • شاید برای همیشه گم شده باشم 11 آبان 1403

    نگاهی به تازه‌ترین مجموعه‌شعر «محسن بافکر لیالستانی»
    شاید برای همیشه گم شده باشم

    شاعر در این سروده با قلبی کاردآجین به سرنوشت جوان‌های این مرزو بوم خیره شده است و آن‌ها را به چشم نوه‌هایش می‌بیند، چیزی که شعر اجتماعی سخت به آن نیاز دارد.

زندگی در بستر مرگ 11 مرداد 1403

نگاهی به کتاب  «رقص منور» خاطرات مستند سرباز وظیفه «بهروز نیک بین» از جنگ زندگی در بستر مرگ

مرا دردی‌ست! 24 تیر 1403

تخریب یک خانه‌ی قدیمی دیگر در لنگرود؛ مرا دردی‌ست!

آیا رئیس‌جمهور می تواند  کاری کند؟ 14 تیر 1403

گشت ارشاد، فیلترینگ و اخراج استادان و دانشجویان؛ آیا رئیس‌جمهور می تواند  کاری کند؟

غرق شده‌ام در این حماقت کبود 10 خرداد 1399
نقد محسن آریاپاد بر مجموعه‌شعر ترانه‌یی برای ماه‌منیر

غرق شده‌ام در این حماقت کبود

خوانش و مکث واکاوانه بر همه‌ی شعرهای معشوری در این مجموعه، بر ذهنِ نگارنده‌ی این سطور، هرگونه وابستگیِ مانیفستی‌اش را به جنبشِ‌های شعریِ شناسه‌مند، رد می‌کند و با این‌که گرایشِ فرمیک به ساختارِ شعرِ «موج‌ناب» دارد؛ اما در درون‌مایه‌ی شعرهایش، استفاده‌ی ابزاری از فکر دیده نمی‌شود، چون آفرینه‌هایش، تراوشِ اساس‌مندِ ذهنیت و تفکر اوست، نه ابزار اندیشه‌اش.

«آقای فراستی» هذا گوی، هذا میدان!  08 خرداد 1399
حالا که آبها از آسیاب افتاد؛

«آقای فراستی» هذا گوی، هذا میدان! 

تيپ و ظاهر پوششي او ترکيبي از يک چريک آمريکاي جنوبي و يک هيپي آمريکاي شمالي دهه هفتاد ميلادي است که عينکي امروزي به چشم دارد. ديگر از آن قاب عينک‌هاي کلفت، مستطيلي شکل چريک‌هاي آن زمان خبري نيست بلکه فريم عينکش نازک و بيضي شده است.

از رومینا نمى نویسم 07 خرداد 1399

از رومینا نمى نویسم

همه‌ی ما كه لباس مدرنيته بر تن داريم و ادكلن فرانسوى مى‌زنيم و هنوز به عطر ناب گلاب ايمان داريم، در ريخته شدن خون رومينا مقصريم. چه بخواهيم و چه نخواهيم.

نمی شود؛ نه نمی شود 05 خرداد 1399
قصه‌ی تکراری ابریشم و چای و برنج

نمی شود؛ نه نمی شود

هم‌استانی‌هایم در شهرهای‌شان به چشم دیده‌اند روزگاری را که ۱۸۵ کارخانه‌ی چای در گیلان و مازندران فعال بود و اکنون بیش‌تر آنان تعطیل و یا نیمه فعال هستند و...

حاشیه علیه متن 03 خرداد 1399
چالش همیشگی در شورای شهر رشت

حاشیه علیه متن

برگزیدگان «حاشیه‌نشین» نه تنها در فکر تغییرات مثبت اجتماعی نیستند، که «آرمان‌خواهی فردی» را در اولویت می‌گذارند