دبیر علمیِ «سرخط» با محاسبات نادرست و تصورِ سرپرستی بر تمامِ امور سرخط، با تحمیلِ پیشوند «آ» به فعل‌های مرکب اسنادی، به شرح آن‌چه که در فرهنگ رانکوه نگاشته است، با بدآموزی‌اش زبان گیلکی را تخریب کرده‌ است. در زبان تاتی، افعالی که نخستین حرفش «آ» باشد وجود دارد، اما زبان گیلکی آن را نمی‌پذیرد.

آیا مقررات اجازه‌ی افزودن قبرستان تازه‌یی در محدوده‌ی شهر، آن هم در محوطه‌یی که بین دو لاین «راه اصلی لنگرود به رودسر» قرار دارد را می‌دهد؟

اگر پیش‌بینی حل این مشکل که سابق در بیمارستان امینی نیز وجود داشت صورت نپذیرفته، بهتر بود بیمارستان امینی تا حل مشکلِ بیمارستان جدید تخلیه نگردد و با ارائه‌ی خدمات سبب رفع ترافیک در بیمارستان جدید گردد.

اگر تعریف از مفاخر را در این خلاصه کنیم که «مفاخر افرادی هستند که می‌توان به آن‌ها افتخار کرد و به عبارتی مایه‌ی فخر و مباهات منطقه و کشور هستند» این پرسش پیش می‌آید آیا افرادی که در گیلان به عنوان اعضای اصلی انجمن مفاخر معرفی شده‌اند؛ از چنین ویژگی‌یی برخوردارند؟

تأکید بر حفظ زبان مادری به‌منزله‌ی فارس‌ستیزی که این روزها، برخی گروه‌ها در فضای مجازی به راه انداخته‌اند، نیست. فارسی، ‌زبان رسمی کشور ایران بوده و بی‌تردید همه‌ی ما به آن افتخار کرده و  باید در حفظ و نگهداری آن بکوشیم.

یکی دو سال هزینه‌یی برای کاشت هیچ درختی در قالب این طرح‌های جهادی صرف نکنیم و به جایش روی «داشت» کاشته‌های قبلی تمرکز کنیم.

واقعا هیچ توجیهی ندارد که خودش هم بر خلاف دستورالعمل‌ها عمل کند و جمع زیادی از دانشجویان و نخبگان و خانواده‌های آنان را دچار نگرانی و تشویش کند! این‌جاست که بی‌هیچ تعارفی دیگر حق ندارد گلایه کند.

جواد خیابانی می‌خواهد فیلمی از تاریخ ورزش ایران بسازد. آقا جواد البته اعلام کرده است فیلم‌اش از تاریخ باستان آغاز خواهد شد؛ اما او اصرار دارد «غلامرضا تختی» خودکشی نکرده است و مدارک بسیاری دارد که این موضوع را ثابت می‌کند.

امروزه، علم هیدرولوژی (آب شناسی) و هیدرولوژی کاربردی (Applied hydrology) توانسته است در پیش‌گیری و مهار سیلاب‌ها نقش به سزایی ایفا کند.

کشاورزی در گیلان رو به نابودی است و هجوم بی‌حد مردم از برخی کشورهای همسایه‌ی ایران و از سراسر کشور این آسیب جبران‌ناپذیر را تشدید می کند و مصداق این سخن است که بگوییم «گیلان بزرگ‌تر ندارد.»