نگاهی به تازهترین مجموعهشعر «محسن بافکر لیالستانی» شاید برای همیشه گم شده باشم
تحلیلی بر دو داستان کوتاه از « کتاب همه داستان های من» نوشته ی مهناز رضایی در کوچه باد میآید
«ماهی، مینو و دیگران» بازتاب بیروتوش جامعهی ماست
«قهوهخانهی ممتقی» الگویی از تجمعات روشنفکری است که در آن هر کسی ناماش را منتقد ادبی میگذارد و در غیاب هنرمندان شروع میکنند به ترور شخصیت دیگران و در باریکترین مسئلهی شخصی او ریز میشوند، نکته میگیرند و میخندند.
نقدی بر مجموعهداستان «شال سرخ» نوشتهی «شمیم مهرزاد»
«شمیم مهرزاد» توانسته است با تحقیق، کسب اطلاعات دقیق و نزدیکشدن به تجربیاتِ زیستی شخصیتهای قصه به جهانبینی درست و موشکافانهای از دنیای آنها برسد و همین امر، شخصیتهای قصههای او را از تیپ خارج کرده و به واقعیت نزدیک میکند.
نگاهی به مجموعه داستان «باد ترانهیی میخواند»
داستانها سرشار از عناصر بومی و فرهنگی منطقهی چزابه هستند و به خوبی فضای خاص آنجا را نمایش میدهند. همچنین گویشهای محلی و دیالوگهای متفاوت ایرانزمین، اعم از گیلکی و مشهدی و کردی کتاب را صمیمیتر و خودمانیتر جلوه میدهد.
چرا آنچه مینویسید فقط برای خودتان شعریت دارد!
شعر در دههی هشتاد و دههی نود حاصلی جز تکرار جریانات مستعمل، بازگشت به اجراهای گذشتگان نداشته است.
گیلکها نمیتوانند به میراث زبان و هویت قومیِ خود آسیب برسانند
دبیر علمیِ «سرخط» با محاسبات نادرست و تصورِ سرپرستی بر تمامِ امور سرخط، با تحمیلِ پیشوند «آ» به فعلهای مرکب اسنادی، به شرح آنچه که در فرهنگ رانکوه نگاشته است، با بدآموزیاش زبان گیلکی را تخریب کرده است. در زبان تاتی، افعالی که نخستین حرفش «آ» باشد وجود دارد، اما زبان گیلکی آن را نمیپذیرد.