نگاهی به «آنومی و سرزمین بزرگاندازهها» نوشتهی الهه برزگر آنومی از جهانسوم میآید
نقد و نظری کوتاه بر مجموعهی «همهی داستانهای من» نوشتهی مهناز رضایی وقتی ترغیب میشوی داستانی را دوباره بخوانی
نگاه شاعر گیلکیسُرا به قالبهای نوین شعر گیلکی؛ «سوشیال مدیا» اسب تروای ادبیات گیلکی
نقدی بر کتاب «سرخی بعد از سحرگه» نوشتهی مهناز رضایی
«به آشپزخانه می روم، در یخچال را باز می کنم و می بندم. به هال برمی گردم.خودم هم نمی دانم چه می خواهم. می نشینم روی مبل، خیز بر می دارم سمت پنجره و باز سرجایم می نشینم.یعنی کجا مانده مادر؟ خودش نیست اما از فکرم بیرون نمی رود.بیرون نمی رود که آرام بگیرم...»
باید به دردهای نهفته زیرِ پوستِ شهر گریست
«افشین معشوری» را –شاید- پیش از خواندن «داستان ماهی» اینهمه آشنا به مسایل و اندوهان نهفته در سطح و عمق جامعه نمیدانستم. صرف نظر از همهی اینها به اندازهی وسیع گفتوگوها و دیالوگهای این قصهی پرغصه که نوعی تراژدی است نیز باید اشاره داشت و به خالق آن آفرین گفت.
«ماهی، مینو و دیگران» بازتاب بیروتوش جامعهی ماست
«قهوهخانهی ممتقی» الگویی از تجمعات روشنفکری است که در آن هر کسی ناماش را منتقد ادبی میگذارد و در غیاب هنرمندان شروع میکنند به ترور شخصیت دیگران و در باریکترین مسئلهی شخصی او ریز میشوند، نکته میگیرند و میخندند.
نقدی بر مجموعهداستان «شال سرخ» نوشتهی «شمیم مهرزاد»
«شمیم مهرزاد» توانسته است با تحقیق، کسب اطلاعات دقیق و نزدیکشدن به تجربیاتِ زیستی شخصیتهای قصه به جهانبینی درست و موشکافانهای از دنیای آنها برسد و همین امر، شخصیتهای قصههای او را از تیپ خارج کرده و به واقعیت نزدیک میکند.
نگاهی به مجموعه داستان «باد ترانهیی میخواند»
داستانها سرشار از عناصر بومی و فرهنگی منطقهی چزابه هستند و به خوبی فضای خاص آنجا را نمایش میدهند. همچنین گویشهای محلی و دیالوگهای متفاوت ایرانزمین، اعم از گیلکی و مشهدی و کردی کتاب را صمیمیتر و خودمانیتر جلوه میدهد.