شنبه, ۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴ Saturday, 26 April , 2025
مجموعه‌شعر «بی‌توترین نقطه‌ی جهان» نقد و بررسی شد 17 دی 1403

با حضور علاقه‌مندان و دوست‌داران ادبیات؛ مجموعه‌شعر «بی‌توترین نقطه‌ی جهان» نقد و بررسی شد

ماهور و پیلابورِ نفرین‌شده و داستان‌های دیگر 25 آذر 1403

نگاهی به مجموعه‌داستان«در خواب شدند» نوشته‌ی میرداوود فخری‌نژاد ماهور و پیلابورِ نفرین‌شده و داستان‌های دیگر

شاید برای همیشه گم شده باشم 11 آبان 1403
نگاهی به تازه‌ترین مجموعه‌شعر «محسن بافکر لیالستانی»

شاید برای همیشه گم شده باشم

شاعر در این سروده با قلبی کاردآجین به سرنوشت جوان‌های این مرزو بوم خیره شده است و آن‌ها را به چشم نوه‌هایش می‌بیند، چیزی که شعر اجتماعی سخت به آن نیاز دارد.

در کوچه باد می‌آید 08 بهمن 1402
تحلیلی بر دو داستان کوتاه از « کتاب همه داستان های من» نوشته ی مهناز رضایی

در کوچه باد می‌آید

پنهان کردن نام شخصیت های داستان خاصه در داستان کوتاه امری رایج است، اما به نظر می رسد خانم رضایی عمدی در این مساله داشته است زیرا  اسامی در یک داستان می توانند گاهی ذهنیت درست یا نادرستی در اندیشه ی مخاطب ایجاد کنند و این امر بالطبع در اینجا نیز ممکن بود اتفاق بیفتد.

آنومی از جهان‌سوم می‌آید 02 بهمن 1402
نگاهی به «آنومی و سرزمین بزرگ‌اندازه‌ها» نوشته‌ی الهه برزگر

آنومی از جهان‌سوم می‌آید

آنومی حالا در سرزمین بزرگ‌اندازه‌ها شکل و شمایل یک بزرگ‌اندازه را یافته و اگرچه مثل آن‌ها راه می‌رود، می‌خوابد، به پارتی دعوت می‌شود و... ؛ اما سر از مناسبات آن‌ها درنمی‌آورد و دست آخر عاشق می‌شود و این عشق؛ غصه‌یی کنج دل دخترک لولیتایی می‌اندازد که می‌کوشد راهی پیدا کند تا معشوق را از کف ندهد.

وقتی ترغیب می‌شوی داستانی را دوباره بخوانی 23 مهر 1402
نقد و نظری کوتاه بر مجموعه‌ی «همه‌ی داستان‌های من» نوشته‌ی مهناز رضایی

وقتی ترغیب می‌شوی داستانی را دوباره بخوانی

در بیشتر داستان‌هایش به طرز مشخصی از تجربیات و علایق شخصی خود مایه گرفته‌است و بی تردید یکی از شاخصه های اصلی موفقیتش همین امر است. او از چیزهایی می‌نویسد که با پوست و استخوان تجربه‌شان کرده و به همین علت، شناخت کافی و وافی از آن‌ها دارد.

«سوشیال مدیا» اسب تروای ادبیات گیلکی 08 مرداد 1401
نگاه شاعر گیلکی‌سُرا به قالب‌های نوین شعر گیلکی؛

«سوشیال مدیا» اسب تروای ادبیات گیلکی

چیزی که مسلم است، هیچ شاعری در فوران شعری خود نمی‌گوید که این طوفان کلماتی که به ذهنم حمله کرده است را در غزل بنویسم یا رباعی یا نو و فرانو و سایر قالب‌های موجود شعر، که اگر این کار را انجام دهد؛ آسیب جدی به زبان شعری شاعر و نوع ارائه‌ی موضوع شعری اوست