سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران درگذشت
سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران درگذشت
سرمربی اسبق تیم‌ملی فوتبال ایران پس از دوبار شکست سرطان، در سومین نوبت درگیری با این بیماری مهلک جان به جان آفرین تسلیم کرد.

چیرو

به گزارش تیترما؛ میروسلاو بلازوویچ سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال ایران در ۸۸ سالگی پس از مدتی درگیری با بیماری سرطان در کروواسی درگذشت.

بلازویچ که در کرواسی به «چیرو» و در ایران به «بلاژ» شهره بود، در مدت فعالیت مربیگری‌اش توانست تیم ملی کروواسی را نخستین بار به مقام سوم برساند و با چند تیم باشگاهی افتخار کسب کند.

«بلاژ» که در سال ۱۳۸۰ توسط صفایی فراهانی به ایران آمده بود نتوانست با این تیم به جام جهانی راه پیدا کند؛ اما حدود یک دهه بعد به عنوان مربی مس کرمان به این شهر برگشت که در این نوبت نیز پس از ۵ ماه برکنار شد و جای خود را به ابراهیم قاسمپور داد.

گفته می‌شود وی همواره از مردم ایران به عنوان انسان های قابل احترام یاد می‌کرده و ایران را وطن دوم خود می‌دانسته است.

به نوشته‌ی ایرنا، بلاژوویچ مرداد سال گذشته در متنی که شبیه به یک وصیت‌نامه بود از مرگ قریب‌الوع خودش خبر داد و نوشت: «من بزودی این دنیا را ترک می‌کنم. من دو سرطان داشتم و حالا اینجا سومی در من پدیدار شده است. من با این فکر همیشه دست و پنجه نرم می‌کنم که عمر من گذشته و کم کم باید از این دنیا بروم. دوستان من و بازیکنان نسل من همگی مدت‌ها پیش به خاک سپرده شده‌اند. من تنها کسی هستم که زنده ماندم.»

او در چند ماه گذشته نبرد سختی را با سرطان انجام داد و این بیماری به کبد و قبل از آن به دنده‌ها و لگن او سرایت کرد. البته او در سال ۲۰۱۱ به سرطان پروستات مبتلا شد، اما پس از آن توانست بر این بیماری سخت غلبه کند.یک سال پس از آن، او در مرحله اولیه به دلیل تحت عمل جراحی قرار گرفت، اما در سپتامبر ۲۰۱۹، بیماری شدید دوباره بازگشت اما این بار بلاژ نتوانست از این نبرد سخت پیروز بیرون بیاید. آخرین تصاویری که رسانه‌های کرواسی از او ثبت کرده‌اند، به مربوط به همین اواخر است که در حال قدم زدن با کمک پسرش دیده شده بود.

سرانجام بیمارستان زایچوا در زاگرب ایستگاه پایانی بلاژویچ بود، ایستگاه پایانی متولد ۱۰ فوریه ۱۹۳۵ در شهر تراونیک که از او در کرواسی به عنوان «مربی همه مربیان» نام برده می‌شود، مربی ای که ایران را وطن دومش می‌نامید و شنیدن خبر درگذشتش برای فوتبال ایران هم ناراحت کننده و تلخ بود. بدرود آقای چیرو.