افشین معشوری / دیر است، خیلی دیر؛ اما «ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه است» درست مثل دولت دوازدهم که پس از نزدیک به یک‌سال که از زمزمه‌های کرونا می‌گذرد؛ بالاخره تصمیم گرفت کشور را دو هفته قرنطینه کند.
بماند که آن مسئول گفته بود «قرنطینه برای زمان جنگ جهانی دوم است» و یا حرف‌های نپخته و بدون رفرنس که بسیار در این –حدود- یک سال شنیده شد و هیچ‌وقت، تاکید می‌کنم هیچ‌وقت، هیچ‌کدام‌شان درست از آب درنیامد.
از «از شنبه به حالت عادی درآمدن کشور» که رییس دولت گفت؛ تا «ساخت دستگاه تشخیص کرونا» که چند ارگان و شخص مدعی‌اش شدند و حتی کسی توی «رودسر» گفته بود داروی ضد کرونا را ساخته است و یا افرادی که –ظاهرا- تخصص هم دارند و داروهای معمولی را با بسته‌بندی‌های «نوین» با نام داروی کرونا به کام مردم مظلوم ریختند و کک‌شان هم نگزید این که می‌مکند، خون مردم ایران است.
به این‌ها اضافه کنیم افاضات صد من یک غاز عده‌یی را که از «روغن بنفشه» تا «پشگل ماچه‌الاغ» را درمان کرونا می‌دانستند و عجیب این‌که بسیاری از سینه چاکان همین حضرات جلوی چشم‌شان پرپر شدند و صدایی از کسی درنیامد که آخر اساتید بس کنید و این‌قدر نسخه‌های کارشناسی نشده برای خلق‌الله نپیچید.
باز به این‌ها اضافه کنیم «کادر درمان» مظلوم را که از روز نخست خالصانه در صف نخست مبارزه ایستاده‌اند و هم‌چنان در حال خدمات دهی‌اند؛ اگرچه بودند برخی از صنوف درمان که –به هر دلیل- پا پس کشیدند؛ اما این دلیل خوبی نیست تا به احترام همه‌ی آنها که جان بر سر «سلامت جامعه» فدا کردند؛ کلاه از سر برنداریم.
همین‌طور بیافزاییم شهروندان بی‌مسئولیتی را که دو روز پیش از هر تعطیلی شال و کلاه کردند و به مقصدهای مورد نظرشان ره‌سپار شدند، حالا یا «کرونا» را با خود هدیه بردند و یا از آن‌جا «کووید۱۹» برای شهر و خانه و اطرافیان‌شان سوغاتی آوردند.
نیز به این‌ها بیافزاییم «آدم‌هایی که کرونا را باور نکردند» و حتی از زدن یک ماسک ساده امتناع کردند و باعث زحمت «خانواده، محله، شهر، استان و کشور» شدند و این ویروس لعنتی را هم‌چنان منتشر کردند و کردند و کردند که حالا به عدد –حدود ۵۰۰ نفر- تلفات روزانه رسیده‌ایم که دولت رسما اعلام کرده و برخی -در داخل کشور- معتقدند که این رقم دست‌کم سه برابر است و …
«ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه است»؛ اما حالا که دولت دو هفته قرنطینه اعلام کرده هنوز برخی باور نکرده‌اند تعطیلات دو هفته‌یی برای این است که «ویروس» از نقطه‌ی «الف» به منطقه‌ی «ب» هجرت نکند و بالعکس، آنها هم‌چنان جریمه‌های ۵۰۰ هزارتومانی را به جان خریده‌اند و به ویلای‌شان در منطقه‌ی «ب» رفته‌اند، نگران عبور و مرورشان نباشید، آن‌قدر توان مالی دارند که اتومبیل نمره‌ی منطقه را هم در پارکینگ داشته باشند یا در غیر این‌صورت روزانه اجاره کنند و به تعطیلات کرونایی‌شان برسند، این‌ها از نظر تجاری نیز کم نمی‌آورند؛ چون با تلفن به تجارت‌شان هم می‌رسند و تازه توی ویلای کنار دریا –لابد- مغزشان بهتر هم کار می‌کند.
تدبیر دیرهنگام دولت را به فال نیک می‌گیریم؛ اما امیدواریم اجرای آن با قاطعیت همراه باشد.
- نویسنده : افشین معشوری
- منبع خبر : دوهفته نامه‌ی خردورز
