چرا باید چند نفر (توجه کنید فقط چندنفر) بشوند همه‌کاره‌ی فدراسیون فوتبال و چرخشی پست‌ها را بین خودشان تقسیم کنند.

لگد زدن به آلات و ادوات کنار زمین در فوتبال هیچ‌جای دنیا قابل دفاع نیست و این حق برای نهاد انضباطی فوتبال ایران محفوظ است؛ اما در این میان نکاتی که اغلب مغفول می‌ماند.

می‌شود در خلوت کلاه خود را قاضی کرد و در جلوت به مقام بالادستی جواب منفی داد و گفت که من از پس چنین مسئولیتی بر نمی‌آیم، چون برای یک روز هم یک اداره کوچک را مدیریت نکردم چه برسد به وزارت کار.

کسانی که با سیاست های نادرست خود، مردم را حسرت به دل این موارد کرده اند، حق ندارند بیش از آنچه برای مردم عملاً منع کرده اند، برخوردار باشند.

اما بر فرض که حکم قصاص هم صادر شد؛ چرا این دو قاتل باید "در ملأ عام به دار مجازت آویخته شوند"؟ آقای مطهری که پنج سال قبل فیلم "فروشنده" اصغر فرهادی را به سیاه‌نمایی جامعۀ ایران متهم کرد، آیا ملتفت نیست که دار زدن افراد در ملأ عام، خوراک مناسبی برای سیاه‌نمایی جامعۀ ایران است؟

واکنش سریع دفتر تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به سخنان رییس پلیس اماکن تهران، یک نگرانی را زدود و از این حیث، ستودنی است تا سری را که درد نمی‌کند دستمال نبندیم!  رییس پلیس اماکن تهران گفته بود: «استفاده از نام‌های محلی (ترکی، کردی، لری، شمالی و مانند آن) برای واحدهای صنفی پایتخت، ممنوع است و اصناف باید از نام‌های محلی استفاده کنند و به جز اسم فارسی هم مجوز نمی‌دهیم». یعنی تفسیر پلیس این است: اسم محلی برای همان منطقه نه همه جا. دفتر تبلیغات اما یادآور شده قانون تنها بیگانه را ممنوع دانسته.

در فضای"خود‌تخریبی" که میل شگرفی درگرفته چوب حراج به همۀ داشته‌های خود بزنیم، وداع با شکوه با سایه در زادگاه او درخور ستایش است...

چیزی که مسلم است، هیچ شاعری در فوران شعری خود نمی‌گوید که این طوفان کلماتی که به ذهنم حمله کرده است را در غزل بنویسم یا رباعی یا نو و فرانو و سایر قالب‌های موجود شعر، که اگر این کار را انجام دهد؛ آسیب جدی به زبان شعری شاعر و نوع ارائه‌ی موضوع شعری اوست

هنر مربی باید این می‌بود که این دفاع را باز می‌کرد. به‌عنوان مثال قایدی و کوین یامگا می‌توانستند به دروازه نزدیک‌تر به‌بازی گرفته شوند.

وقتی هافبک‌های استقلال قادر به راه انداختن فورواردها نیستند قطعا یک رهبر در وسط زمین ضروری است، لیدری که بتواند به خط هافبک سامان بدهد و البته برای مهاجمین فرصت ایجاد کند.