آرمن ساروخانیان
این روزها مشکلات مدیریتی و حاشیههای کوچک و بزرگ متن فوتبال را چنان تحت تأثیر قرار داده که اتفاقات درون زمین چمن هم زیر سایه آنها قرار گرفته است.
بحران مالی باشگاهها هفتهای نیست که تمرینی را به تعطیلی نکشاند و مربی یا بازیکنان را به سمت اعتراض و قهر نبرد. ماجرای استراماچونی که هیاهوی بزرگی به پا کرده و مدیران باشگاه استقلال را با دردسر بزرگی روبهرو کرده، اولین نمونه از این دست نیست و چند باشگاه لیگ برتری هم در هفتههای گذشته تمریناتشان تعطیل شده یا برای سفر مشکل داشتهاند. وقتی لیگ برتر که ویترین فوتبال ایران است چنین وضعیت آشفتهای دارد، مشکلات در دستههای پایینتر بیشتر است.
مشکلات تیم ملی هم هنوز پابرجاست و نه وضعیت رفتن ویلموتس مشخص شده نه برای جانشین او تصمیمی گرفته شده است. زمان به سرعت میگذرد و اگر وضعیت نیمکت همچنان بلاتکلیف باشد، شانس موفقیت تیم ملی کمتر خواهد شد.
مدیران فدراسیون فوتبال و باشگاهها در مصاحبهها به مشکلات مختلف بهویژه بحران مالی اشاره میکنند، ولی هیچکس حاضر نیست راه حلی برای این وضعیت پیشنهاد بدهد یا حداقل رویه جدیدی در پیش بگیرد. ضعف مدیریت فوتبال ایران در ارتباط با نهادهای بینالمللی هم این روزها بیش از پیش آشکار شده، ولی برنامهای برای رفع این ناتوانی آشکار وجود ندارد.
فوتبال ایران در حال حاضر نیاز به نقشه راه جدیدی دارد تا بتواند در مواجهه با این معضلات تصمیمات بهتری بگیرد و از آسیبپذیری فعلیاش بکاهد. اقتصاد فوتبال و راههای درآمدزایی نیاز به بازنگری اساسی دارد و باید در هزینهها بازنگری شود. البته خیلی خوشبینانه است که اگر از مدیران فعلی فوتبال انتظار تحول بزرگی داشته باشیم. وضعیت فعلی نتیجه نگرش و عملکرد آنهاست و ارادهای هم برای برونرفت از این شرایط نزد آنها دیده نمیشود. قدیمیهای این عرصه ترجیح میدهند در دایره بستهای حرکت کنند و فقط خودیها اجازه ورود به حریمشان را پیدا میکنند.
مدیریت فوتبال بیش از هر زمانی نیاز به روزآمد شدن دارد و این نگاه نو تنها با ورود چهرههای جدید شکل میگیرد. مدیران تازهنفسی که با افکار جدید بتوانند فوتبال را از پیچ فعلی عبور دهند و این ورزش پرطرفدار را به مسیر مناسب برگردانند. لطمهای که فوتبال در ماههای اخیر از تصمیمات اشتباه مدیران خورده قابل توجه است و هر قدر برای تجهیز و آموزش مدیران جوان هزینه شود، باز هم به نفع فوتبال است.
در فوتبال ما مرسوم نیست که مثل باشگاههای اروپایی از مدیران خارجی برای تصمیمسازی استفاده شود، ولی حداقل میتوان مدیران جدیدی به کار گرفت و به آنها این شانس را داد تا فوتبال را از این وضعیت نجات بدهند. ماجرای ویلموتس و استراماچونی باید برای فوتبال ایران یک تلنگر باشد تا بداند چقدر از قافله مدیریت روز جهان فاصله گرفته است و تن به یک خانهتکانی اساسی بدهد.
- نویسنده : آرمن ساروخانیان
- منبع خبر : ایران ورزشی