تیترما – مجید فلاح شجاعی / در این روزهایی که حال سینما خوب نیست، موفقیت هومن سیدی و محسن تنابنده در جشنواره بین المللی فیلم ونیز، حال مان را خوش کرد.
چرا در کشورهایی صاحب سینما، علی رغم توسعه شبکه های تلویزیونی، باز هم سینما جایگاه خود را دارد؟
باز هم تولیدات سینمایی شان طبق روال گذشته ساخته می شوند و همچنان فیلم هایشان می فروشد.
چرا سیاست های سینمایی ما این همه دست و پا گیر و ضد سینماست؟ کدام برنامه در حمایت واقعی از سینماست؟ با گرانی بلیت که مشکل سینما حل نمی شود.
چند سالن استاندارد و خوب برای سینمای کشور ساخته شده؟ چرا فیلم های روز دنیا در سینماهای کشور اکران نمی شود تا مردم با سینماها آشتی کنند؟
با تولیدات ضعیف داخلی می توانید به جنگ فیلم های روز دنیا بروید؟ آقای محمد خزایی ریاست سازمان سینمایی کشور، انتظار سینماگران از شما بیشتر بود.
شما که خود از اهالی سینما بودید، اگر شما هم به داد سینما نرسید چه کسی می تواند سینما را از بن بست های موجود رها کند؟!
این درست که مردم با مشکلات فراوان اقتصادی رو به رو هستند، ولی اگر فیلم های خوب در اکران سینما ها باشد، باز هم مردم به سینماها هجوم می آورند. پس از کرونا در بسیاری از شهرها به علت مشکلات سینماداری، سینما ها دوباره باز گشایی نشد!
پس روز ملی سینما را جشن نگیریم، افسوس بخوریم برای سینمایی که شاید در چند سال آینده ای به مراتب تلخ تر از امروز داشته باشد.
روز ملی سینما؛ شاید وقتی دیگر !
- نویسنده : مجید فلاح شجاعی
