رسول سعیدی زاده / رباخواری یا نزولخواری در دین اسلام بدتر از خیلی از گناهان دیگر است. در آموزه های دینی رباخوار ملعون شمرده می شود. قرآن کریم رباخواری را اعلام جنگ با خدا و رسولش می داند.

از پیغمبر اکرم (ص) و دیگر معصومان نیز برمی‌آید اقتصاد جوامعِ آخرالزمانی هر روز بیش از پیش در آلودگی ربا غرق می‌شود. شدتِ گسترش گناه ربا در آخرالزمان آن‌چنان است که پیغمبر اکرم (ص) خبر داده‌اند «روزگاری به مردم رسد که یکی نمانَد، مگر آنکه ربا خورد و اگر نخورد، غبار آن به وی رسد».

در حال حاضر رباخواری در کشور ایران به دو صورت دولتی یا شبه دولتی و مردمی وجود دارد. بنابراین، در این جا دو مطلب است.

نخست: بانک های کشور اگرچه تابع بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران هستند، ولی خود را ملزم به رعایت قوانین آن نمی دانند. خلق پول نمونه ای از اقدامات خطرناک بانک ها و برخی مؤسسات مالی و اعتباری است. بیش از چهل سال است که بانک های کشور تحت عناوین عقود اسلامی وام های ربوی به مردم می دهند و مردم نیز از روی ناچاری آن را گرفته و با هزار فلاکت پرداخت می کنند.

بانک ها ربوی هستند، زیرا منافع آن ها چنین اقتضا می کند. بانک ها به اسم کارمزد از مردم ربا می گیرند. بانک های دولتی در رأس رباخواری از طریق دریافت انواع کارمزد یا حق الزحمه، و دیرکرد هستند.

پرداخت وام ۲۷ درصدی که در واقع برای مردم بیش از سی درصد تمام می شود، در تمام بانک ها جاری و ساری است. دو یا سه درصد کارمزد یا حق الزحمه را با عناوین عوام فریبانه مثل مهربانی و قوانین خودساخته تبدیل به بیست درصد می کنند. حتی قرض الحسنه ای که بانک ها به مردم می دهند، خلاف شرع است. گرفتن دیرکرد، ربا بوده و حرام است. به نظر مراجع دینی دریافت دیرکرد بانک ربا است، اما خود بانک به خاطر سودجویی کاری به حرمت شرعی آن ندارند.

در کنار بانک های دولتی، فروشندگان دولتی و خصوصی مانند خودروسازان دولتی و خصوصی، با گرفتن انواع خسارت دیرکرد پرداخت اقساط، در رأس رباخواری جامعه می باشند.

دوم: امروزه وضعیت اقتصادی مردم به جایی رسیده است که اغلب برای گذران زندگی با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کنند. آنان هیچ گونه سرمایه ای ندارند، تا چه رسد به این که به نزدیکان خویش قرض بدهند. به کسی نمی توان قرض داد، چون آن شخص توانایی برگردانیدن قرض دریافتی را ندارد. از طرف دیگر، بانک های دولتی با پرداخت نکردن وام های مورد نیاز مردم، آنان را به سمت رباخواران سطح جامعه حواله می دهند و مردم نیز به خاطر تورم و وجود انواع گرانی ها در سطح جامعه ناچارند از سودجویان و فرصت طلبان قرض بگیرند.

از طریق رباخواری در تمام شهرهای کشور ایران، به ویژه استان فقیرنشین گیلان به اموال مردم خسارت وارد می شود. رباخواری در جامعه بسیار شایع شده و روزگار مردم تباه گردیده است. در این میان برخی ادعای تدیّن و تشرّع دارند، نماز می خوانند و به مکه می روند. دسته ای از جوانان نیز به تقلید از آنان در این راه گام گذاشته اند.

عده ای در قالب مشاغلی مانند نمایشگاه خودرو و برنج فروشی در حال رباخواری هستند. گروهی پول سوددار را به عناوین مختلف مثل قرض، کارگشایی، معامله و غیر آن ها به مردم می دهند. با اخذ وثیقه هایی مانند سفته، چک، سند زمین و آپارتمان و خودرو، و مانند آن، اموال مردم و حتی نزدیکان خود را تملک می کنند.

امروزه با سلطه رباخواران در جامعه روبرو هستیم. عموم مردم به خاطر مشکلات شدید اقتصادی کشور، دسترسی به منابع مالی ندارند. رباخواری مردمی در کنار رباخواری دولتی روز به روز در حال رشد است. فساد این کلاهبرداران از نوع افساد فی الارض است. تعدیل نرخ ارز لازم است، چون هربار که شوک نرخ ارز به جامعه وارد می شود، تقاضا برای ریال افزایش می یابد. متخصصان اقتصادی سعی در جلوگیری از تورم و کارشناسان دینی سعی در عدالت اقتصادی و فرهنگی داشته باشند. زیرا وقتی فقر از یک در آمد، دین و ایمان هم از در دیگر خواهد رفت. مردم انتظار برخورد قوی با مفسدین اقتصادی، اعم از دولتی یا شبه دولتی و مردمی را دارند. قوه ی قضائیه بسیار ضعیف برخورد می کند. این قوه باید برخورد شدید با عوامل مخلّ اقتصادی از هر نوعی به ویژه رباخواری داشته باشد. دادستان های کشور با قاطعیت برخورد کنند. پول مردم را به عنوان ردّ مال باید به آنان پس داد. به خاطر رباخواری بانک ها و مؤسسات اعتباری و مالی، غذای بدون شبهه هیچ جا پیدا نمی شود. بعد چگونه انتظار برآورده شدن دعای خود و بارش رحمت الهی را داشته باشیم.

.

.

نشر این مطلب الزاما به منزله‌ی دیدگاه رسمی تارنمای تیترما نیست و مسئولیت آن با نویسنده است.