عاشق پیاده‌روی در شرایط سخت و صعود به ارتفاعات هستم

گفت‌وگوکنندگان: رحمت‌الله مرادی سلوش- فرامرز محمدی‌پور

«تیمور شعبانی کومله» کوه‌نورد و طبیعت‌گرد گیلانی، زاده‌ی ۱۳۳۸ در محله‌ی کشت‌سرای کومله و فرزند دوم خانواده است که از سال ۱۳۹۸ پس از پیاده‌روی به دماوند و بازگشت به کومله، بیش‌تر مورد توجه اهالی ورزش و رسانه‌ها قرار گرفته است.

این هم‌شهری لنگرودی قصد دارد ۱۵ تیرماه ۱۴۰۰ شهر کومله را به پیاده‌روی به مقصد آرارات ترکیه را آغاز کند.

برخی از فعالیت‌های شعبانی به شرح زیر است:

• کوه‌های سلسله جبال البرز و سوادکوه سه روز و نیم
• فتح قله سماموس، سه روز و نیم از مسیر جواهردشت و سیاهکلرود
• پیاده‌روی از کومله به سمت دماوند و بالعکس (۷۳۶ کیلومتر) در ۱۸ روز سال ۱۳۹۸
• پیاده‌روی به سمت سبلان و بالعکس (۷۶۷ کیلومتر) در ۱۹ روز سال ۱۳۹۹

گفت‌وشنود کوتاهی در خصوص برخی از پیاده‌روی‌ها و صعود این ورزشکار لنگرودی با شعبانی داشته‌ایم که تقدیم نگاه شما خوبان می‌شود.

با سپاس از شما برای این گفت‌وگو، از چه سنی به وارد ورزش شدید و با چه انگیزه‌یی؟

سلام به شما و همکاران‌تان در لنگرود فردا، از حدود ۱۷ سالگی وارد ورزش شدم. پرورش‌اندام و بدن‌سازی علاقه‌ی من بود و در خودم شایستگی و توانایی زیادی برای مواجهه با سختی و قرار گرفتن در تمرینات دشوار را می‌دیدم. به همین جهت به ورزش رزمی کونگ فوتوآ روی آوردم. از همان دوره‌ی نوجوانی و ابتدای جوانی به قصد کشف استعداد و توانایی درونی‌ام وارد ورزش شدم و مهم‌ترین انگیزه‌ام همین بود.

در سه یا ۴ سال گذشته  با کوه‌نوردی و به ویژه پیاده‌روی بیش‌تر به عنوان یک چهره‌ی ورزشی به مردم معرفی شدید، دلیل خاصی دارد؟

در پاسخ به سؤال اول عرض کردم، همیشه یک حسی در درون من فریاد می‌زد که می‌توانم خودم را در معرض انواع سختی و مشکلات قرار دهم به راه‌های نرفته در مسیر کوه‌نوردی و پیاده قدم بگذارم و اعتماد به نفس بالایی در خودم احساس می‌کردم. لذا مدت‌هاست که به پیاده روی و کوه‌نوردی، آن‌هم در شرایط محتلف آب و هوایی به ویژه در تابستان روی آورده‌ام. من در طول این چندسال همواره خودم را به چالش کشیده‌ام.

تصاویری که از شما موجود است، بیش‌تر انفرادی هست! همین حرکت انفرادی در مسیرهای صعب العبور و تنهایی، نوعی دلهره و ترس را به‌همراه دارد، برای غلبه بر این ترس از موانع چه کار کردید؟

من اگر خاطرات خودم را در طول این مدت برای رویارویی و غلبه بر ترس بنویسم یک کتاب می‌شود. برای ثبت وقایع فیلم‌های زیادی با گوشی تلفن همراه ضبط کرده‌ام که اگر عزیزانی علاقه‌مند باشند می‌توانم در اختیارشان قرار دهم برای ساخت یک مستند تا برای نسل‌های بعد به یادگار بگذارم.

من نیز مانند همه‌ی آدم‌ها ترس و نگرانی و دغدغه دارم؛ اما معتقدم برای نبرد با پدیده‌ی ترس باید خطر کرد. من با این تنهایی خو کرده‌ام، روبه‌روشدن با موانع طبیعی، صخره‌ها، حیوانات وحشی و درنده، را بارها آزموده‌ام.

آدم بسیار اجتماعی هستم از بودن با دیگران لذت می‌برم اما پیاده‌روی و کوه‌نوردی انفرادی را به دلیل هموار کردن همه‌ی سختی‌ها برخودم، بسیار دوست دارم و عاشق طبیعت هستم.

در مسیر پیاده‌روی و کوه‌نودری برخورد مردم با شما چگونه است و فراز و فرودها را چگونه می‌بینید؟

از هم‌راهی و دل‌گرمی همه‌ی هم‌وطنانم ممنونم. صحنه‌های زیبایی از پذیرایی و استقبال مردم دیده‌ام و به حمایت مردم عزیز دل‌خوش هستم.

آیا در طول این چند سال مسئولین ذی‌ربط استان و شهرستان از کار شما حمایت کرده‌اند؟ انتظار شما چیست؟

در دو فتح سبلان و دماوند، عزیزان شورای اسلامی شهر و شهرداری کومله حمایت کردند که ممنون همه‌ی این عزیزان هستم و نیز از پشتیبانی اداره‌ی ورزش و جوانان لنگرود سپاسگزارم و امیدوارم سایر مسئولین شهرستان از جمله شورای لنگرود به قصد توسعه‌ی فرهنگ ورزش پیاده‌روی و کوه‌نوردی حمایت‌های لازم را به عمل آوردند.

سخن پایانی اگر دارید می‌شنویم.

جا دارد یاد کنم از مرحوم سهراب جوادپور که باعث آشنایی من با ورزش شدند. تشکر می‌کنم از انجمن کوه‌نوردی لنگرود و بسیار مشتاق هستم تجربیات این سال‌ها را در اختیار نسل جوان قرار دهم.

قطعاً مسیری که در آن قدم گذاشته‌ام به صبر و حوصله و شکیبایی فردی نیاز دارد، من آن‌ها را به جان خریده‌ام و افتخار می‌کنم، اما انتظار دارم تشکل‌های مردم‌نهاد و نیز مسئولین  حوزه‌ی ورزش با کمک و حمایت‌شان به من دل‌گرمی بیش‌تری بدهند.

بسیار ممنونم که در این مصاحبه شرکت کردید.

من هم از شما تشکر می‌کنم که قبل از این عزیمت صدای‌ام را به گوش هم‌وطنان به ویژه مردم عزیز لنگرودی رساندید.