علی احمدی سراوانی* /در نیمهی آبانماه بود که تردد بین استانی خودروها در ۲۵ استان کشور به منظور کنترل و جلوگیری از شیوع کرونا ممنوع اعلام شد. در آن هنگام و در میان تعجب بسیار، نام گیلان و مازندران در میان ۲۵ استان این لیست قرار نداشت در حالی که هر دوی این استانها بهدلیل جذابیتهای توریستی و احتمال بالای هجوم مسافران، بسیار آسیبپذیر بودند .
البته تنها یک روز بعد از آغاز این طرح، ستاد کرونای استان مازندران نیز ورود خودروهای غیربومی به این استان را محدود کرد و بدین ترتیب بر انبوه ورود مسافران به گیلان افزوده شد، استانی که پس از یک عبور سخت از پیک کرونا، حالا و بار دیگر در بالاترین حد از خطر شیوع این بیماری قرار گرفت.
اما این پایان ماجرا نبود و در پی شیوع گستردهی کرونا در کشور و افزایش میزان مرگ و میرهای ناشی از آن، رییسجمهوری اواخر همان ماه از تشدید محدودیتهای کرونایی از اول آذر در تمام مناطق قرمز کشور خبر داد و در گیلان نیز دو شهر رشت و رودبار که تا پیش از آن وضعیت زرد داشتند؛ طی چند روز به رنگ قرمز تبدیل شده و محدودیتهای اعلامی شامل این دو شهر نیز شد. محدودیتهایی که از ابتدای شیوع کرونا در کشور تاکنون در چنین ابعادی سابقه نداشت .
اما سهشنبهی این هفته و پس از گذشت ۱۱ روز از اجرای محدودیتهای دو هفتهیی، در گزارش وزارت بهداشت از جدیدترین وضعیت شهرهای قرمز و در حالیکه تهران از شرایط قرمز به نارنجی تغییر رنگ داده بود، دو شهر قرمز گیلان تبدیل به ۴ شهر قرمز شد که پیدایش چنین وضعیتی با وجود اجرای طرح سختگیرانهی محدودیتهای کرونایی نیازمند بررسی دقیق نحوهی اجرای آن در این استان است و برای این منظور باید روشن شود که چرا محدودیتها در برخی استانها جواب داده؛ اما در گیلان بسیار متفاوت عمل کرده است .
پاسخ به این پرسش و ابهام را باید در جای دیگری جستوجو کرد. چرا که نه فقط در گیلان بلکه دو استان دیگر شمالی نیز به چنین سرنوشتی دچار شدهاند .
این که حدود ۱۸ شهر شمال کشور در وضعیت قرمز مانده یا از نارنجی و زرد به قرمز تبدیل شدند، نشاندهندهی رعایت کمتر پروتکلهای بهداشتی توسط مردم این مناطق نسبت به سایر استانها نیست، بلکه باید دلیل آن را در ورود غیررسمی انبوه مسافرانی دانست که در نتیجهی تعطیلات این محدودیتها به روشهای مختلف خود را به استانهای شمالی رسانده و حتی با بهرهگیری از برخی روشهای غیراخلاقی و غیرقانونی مانند ارائهی قراردادها یا اجارهنامههای صوری خود را مقیم این مناطق جا زده و عملا به نقل و انتقال کرونا و شیوع آن در استانهای شمالی دامن زدند. موضوعی که متاسفانه چندان از سوی مسئولان جدی گرفته نشد و بدین ترتیب تاوان ورود این مهمانان ناخوانده را باید مردم و اصناف شهرهای شمالی بدهند.
برای عبور از بحران کرونا و کاستن از محدودیتهای اعمال شدهی ناشی از آن، حتی به یک مسافر هم نباید اجازه داد به گیلان وارد شود .
*سردبیر روزنامه خزر
در اینباره از سردبیر تیترما بخوانید
- آیا گیلان استان آخر است؟
نکند ما «پئرِزنِ زائکیم»؟
- نویسنده : علی احمدی سراوانی