رامین معشوری*

هوادارانی که لااقل ۲۰ سال از سابقه‌ی هواداری آنان می‌گذرد؛ بهتر می‌دانند که شرایط امروز استقلال در دهه‌ی گذشته هم وجود داشت؛ اما استقلال همیشه بین مدعیان قهرمانی جام‌های داخلی و خارجی بود.

رمز موفقیت‌های استقلال در دهه‌ی گذشته اتحاد میان هواداران و پیشکسوتان بود. سطح مطالبه‌ی هواداران همیشه قهرمانی بود که به همین دلیل بازیکنان و مربیان با تمام توان با وجود همه مشکلات نتایج در خور و شایسته‌یی کسب می‌کردند.

نمونه‌ی بارز آن، قهرمانی و نایب‌قهرمانی آسیا با زنده‌یاد منصور پورحیدری و نایب قهرمانی آسیا با زنده‌یاد حجازی بود که با دست‌های خالی و بدون حمایت -همه جانبه- مسئولین وقت و در بی‌خبری محض صورت گرفت.

دهه‌ی هفتاد خورشیدی جایش را به دهه‌ی هشتاد داد و مربیان کارکشته‌ی دیروز جای خود را به مربیان جدید دادند. در میان آن همه، یک نام بیش‌تر از دیگران زبانزد شد و «امیر قلعه‌نویی» پس از آزمون و خطا با کشاورز، برق تهران و استقلال اهواز به استقلال برگشت و سکان هدایت استقلال را برعهده گرفت.

استقلال کماکان درگیر مشکلات بود؛ اما این بار مشکلات مالی شدیدتر از گذشته بود، با این حال، تیم با هدایت «قلعه‌نویی» قهرمان ایران شد. این قهرمانی نوید ظهور یک مربی کلاسیک استقلالی را می‌داد که متاسفانه با سیاست و کارشکنی، امیر استقلال به تیم ملی فرستاده شد.

از این‌جا داستان مطالبه‌ی هواداران کم کم تغییر کرد و هواداران هرسال با هدایت یک مربی و با وعده‌های پوچ فریب خوردند و بعد از چند فصل ناکامی، دوباره امیر آمد و جام آورد و هواداران شاد و مسرور از قهرمانی، غافل از دست‌های پشت پرده! بودند.

دوبار صعود و دوبار کارشکنی،کوچ اجباری مردی که دو قهرمانی به هواداران هدیه داده بود. امیر به سپاهان رفت و تعدادی از بازیکنان استقلال نیز به‌دلیل سومدیریت در استقلال، همراه وی به سپاهان کوچ کردند.

امیر در اصفهان دبل قهرمانی را جشن می‌گرفت و دست‌های پشت پرده دنبال انگ‌زدن به وی بودند. تکرار، تکرار و تکرار تا بی‌کفایتی خود را برای هوادار پنهان کنند و این در حالی بود که بازیکن مکتب استقلال بعد از آزمون و خطاها با استقلال، به پختگی و بلوغ در مربی‌گری رسیده و مردجام‌ها لقب گرفت بود؛ اما با سومدیریت برای تیم‌هایی به‌غیر از استقلال نبوغ خود را عرضه می‌کرد.

شش فصل از جدایی امیر و استقلال گذشت و آبی‌پوشان توفیقی در لیگ برتر نداشتند. مسئولین با نایب‌قهرمانی و جام حذفی هوادار را قانع و سطح مطالبه‌ی هواداران را تقلیل دادند؛ اما به یک‌باره جو تغییر کرد و هوادار عاصی از سرشکستگی، نام امیر قلعه‌نویی را فریاد زد تا وی دوباره پیام آور یک جام شودکه انصافا این بار امیر سنگ تمام گذاشت و قهرمانی لیگ و رکوردهای جهانی(رنکینگ ۵۵ جهانی) برای استقلال و هواداران کسب کرد.

مرد جام‌ها ادامه داد؛ اما کارشکنی ها بیش‌تر و بیش‌تر شد و حوادثی درون استقلال اتفاق افتاد -که امروز- جسته و گریخته از بازیکنان دخیل در آن حوادث می شنویم.

امیر از استقلال رفت و ما روز به روز خواسته و مطالبه‌مان کوچک و کوچک‌تر شد. مربیان گوناگونی با تزهای مختلف آمدند که موفق نشدند و یا مجبور به ترک استقلال شدند، پرونده‌های مختلف مالی و هر روز حاشیه سازی گریبان استقلال را گرفته است.

مطالبات ما که روزی قهرمانی لیگ و آسیا بود؛ جای خود را به قهرمانی حذفی و برد دربی تغییر داد. قهرمانی حذفی و برد دربی جای خود را به نایب‌قهرمانی و بردن تیم‌هایی که امیر قلعه‌نویی هدایت آن را برعهده دارد، داد! لابد فردا هم افتخار رده‌ی ششم و هفتم جدول بودن برای‌مان دیکته می‌شود!

هدف از نگارش این یادداشت؛ تطهیر و تخریب چهره‌ی کسی نیست، اما حواس‌مان نیست که با استقلال در حال تخریب فرزندان مکتب استقلال هستیم. فریب خورده‌ایم و سطح مطالبه‌مان را بسیار تنزل داده‌ایم!

*خبرنگار، تهیه کننده ورزشی و هوادار استقلال