فرامرز محمدی‌پور
روزنامه‌نگار و شاعر
در یکی از همین روزهای تابستان، مادری را دیدم که قوطی اسپندی در دست داشت و پسری که ساز می‌زد و دخترک معصومی که پا به پای مادر و برادر راه افتاده بود تا قوت‌شان را از جماعتی بگیرند که حس خوبی به «دوره‌گرد»ها ندارند. ناگهان تلنگری به ذهن‌ام رسید که یک صد نماینده‌ی مجلس پای نامه‌یی را امضا کرده‌اند تا از رییس‌جمهور بخواهند پاسخ‌گوی سوالاتی باشد که همه‌ی مردم ایران آگاهی کافی از آن پرسش‌ها دارند.
از بالا رفتن ارز گرفته تا گرانی سرسام آور و…که سال‌هاست این سناریوبه دفعات تکرار می‌شود و هر روز اتفاق‌های جبران‌ناپذیری بر اقتصاد خانوار می‌زند که جای پرسشی باقی نمی‌گذارد و واقعا مردم خسته شده اند.
اما فکر می‌کنم با حضور رییس‌جمهور در صحن علنی مجلس، دردی درمان نمی شود و این معضل پیچ در پیچ، به همین روال می‌گردد و نمایندگان مدتی پرچم‌دار این «هیاهو» می شوند و پس از چند صباحی، بی‌آن‌که درمان شود، فراموش می‌شود و زهی تاسف که نمایندگان این دوره تنها خواهند گفت «دیدید رییس‌جمهور را به مجلس آوردیم» و به خود خواهند بالید.
کاری به رییس‌جمهور ندارم و مانند عمده‌ی افراد جامعه می‌دانم کارنامه‌ی خوبی ندارد و این مردم‌اند که با خاطر پریشان زندگی می‌کنند و گرانی، بیکاری، کم‌کاری مسئولان و… دست در دست هم داده‌اند تا این‌چنین جامعه را دچار سختی معیشت کند.
نمایندگان مجلس به خوبی می‌دانند مردم در جامعه‌ی اسلامی ما با فاصله‌ی طبقاتی دست و پنجه نرم می‌کنند و این همه تفاوت آزارشان می‌دهد که حاصل‌اش قربانیانی است که پای‌شان به رخ‌دادهای اجتماعی می‌رسد و از همین منظر «دوره‌گرد»ها در هر شهری، آیینه‌ی زشتی را پیش رو می‌گذارند که ناشی از فقر و فاصله‌ی طبقاتی است.
باید به این دسته از نمایندگان گفت به جای طرح سوال از رییس‌جمهور که قطعا درمان عاجلی نخواهد داشت؛ اندیشه‌های مدیریتی و ایده‌آل خود را به کار گیرید و به فریاد مردمی برسید که زبان شکایت ندارند. بیایید «راه‌های کاربردی» را مصوب کنید که مرهمی باشد برای کم کردن این همه فاصله‌ی طبقاتی آزاردهنده! تجربیات کم نیست که هنوز در هوای شعار دادن باشیم، باید طرحی نو در انداخت، آسیب‌های ادوار مجلس را به بررسی نشست و با بهره‌گیری از کارشناسانی که رئوف‌اند و طمع‌ورز نیستند، در فرآیندهای مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، هنری و… بهترین راه حل‌ها را به کار بست تا بلکه خستگی از شانه‌ی مردم برداشته شود.
روزهایی را به یاد بیاورید که برای رای آوردن به مردم، قول‌هایی داده‌اید، همین مردمی که اگر نباشند؛ مجلسی تشکیل نخواهد شد، مجلسی که می‌تواند با تدبیر درست، گره‌گشای بسیاری از مشکلات مردم باشد.
جامعه سایه‌ی امن می خواهد و آرامش حق مردم است.
- نویسنده : فرامرز محمدی پور
- منبع خبر : اختصاصی
