محمد آقازاده/ روزنامه‌نگار
کرونا ما را با غایت شر روبه‌رو کرد و این شر، خود ویروس نیست؛ بلکه نوع رفتاری است که در برابر آن از خود نشان می‌دهیم . بعضی‌ها گرفتار ترس موحش می‌شوند و می‌پندارند حال که قرار است بمیریم؛ پس به آغوش خوش‌باشی‌ها پناه ببریم و مثل جن‌زده‌ها به‌جای آن‌که مرگ به سراغ ما بیاید، ما به سویش بدویم و سخت در آغوش‌اش بگیریم. این فرار بزدلانه سوی دیگر افسردگی است، اما سوی دیگر ماجرا افسردگی مزمن و انزواطلبانه است، از بیماری می‌گریزیم ولی زندگی کردن را وا می‌نهیم. ترس از مرگ، از زندگی‌مان یک گورستان بی‌نام می‌سازد. زندگی مرگ‌زده دهشت‌ناک است.
به هر حال کرونا بر اعتماد نفس بشر خط بطلان کشیده است. با همه‌ی پیش‌رفت‌های تکنولوژیک و انباشت دانش، ما نمی‌دانیم در برابر کرونا چه کنیم. چه باید کرد. از چه هست جان می‌گیرد. در حقیقت بشر هنوز نمی‌داند کرونا با چه مکانیزمی گسترش می‌یابد و چه عوارضی در بدن دارد. ذره ذره این اطلاعات جمع می‌شود، ولی هنوز این ذره‌های پراکنده مبدل به دانش انضمامی و کارآمد نشده است و بخشی از ناامیدی بشر از همین ندانستن می‌آید.
تردید ندارم ذره‌های دانش در هم گره می‌خورد و سرانجام راه‌های کاهش سرعت اپیدمی و درمان مبتلایان پیدا می‌شود. اواسط زمستان پیش رو دانشمندان رفتار ویروس در یک سال را خواهند دانست و این دانستن، باعث می‌شود داروهای موثرتر ساخته شود و یا بشر به یک خود ایمنی می‌رسد و یا واکسنی موثر کشف می‌شود و از بهار سال دیگر، رفع مشکل قدم به قدم آغاز می‌شود.
وظیفه‌ی ما به‌عنوان فاعل انسانی، کشف راه‌های سرزندگی در فضای کرونا زده است. رهایی در مقاومت است و در این جنگ، از افسرده‌ها کاری ساخته نیست، بلکه باید خلاقانه با آن کنار بیابیم و بدانیم مقاومت تنها راه غلبه بر سیطره‌ی ویروس و هر نوع خطری است. باید پرسش‌های جدی از هستی آدمی بپرسیم، دلایل ضعف خود را بشناسیم و بدانیم روابط سوداگرانه بشر را در برابر خطر و بحران‌ها بی‌دفاع می‌کند. تنها راه، حذف تبعیض‌ها و اقتصاد را در خدمت انسان‌ها ساختن است و نه بر عکس، بشر اگر سعادت‌جمعی را جدی بگیرد نیرومندتر از هر خطری است.
امروز باید با «باهم‌شدن» نیرومند شویم و از هم‌اکنون آینده‌ی بهتر را تدارک ببینیم، رنج و مرگ، آدمی را اگر اهل فاعلیت باشد؛ قوی‌تر می‌کند، پس بیاییم قوی بشویم.
- نویسنده : محمد آقازاده
- منبع خبر : کانال نویسنده
