احسان محمدی_ گل تساوی دقیقه‌ی آخر همیشه به تیم زننده حس پیروزی و به تیمی که گل را دریافت کرده است مزه‌ی تلخ ناکامی می‌دهد. باز هم استقلال در آخرین دقایق گل خورد و امتیاز از دست داد. این یازدهمین امتیازی است که آن‌ها در دقایقی از دست می‌دهند که امیدوارانه دست به بازی دفاعی می‌زنند.

آن‌چه می خوانید ۱۰ نکته در مورد شهرآورد شماره ۹۲ است که با تساوی ۲-۲ به پایان رسید.
۱- مهدی قائدی: یک تصادف وحشتناک، مرگ دوست نزدیک، احتمال زندان به دلیل رانندگی بدون داشتن گواهینامه و … می‌توانست مهر پایانی بر درخشش یک ستاره‌ی خوش تکنیک بوشهری باشد؛ اما همه‌ی آن‌ها که به احیای دوباره‌ی او کمک کردند یک ستاره به فوتبال ایران هدیه دادند. قائدی در شهرآورد تهران مثل چاقویی که در کیک فرو برود تا لحظه‌یی که در زمین بود؛ دفاع پرسپولیس را زجر داد. کافی‌ست به پاس گل دوم او نگاه کنید. تعویض او هدیه‌ی فرهاد مجیدی به یحیی بود که تا آخرین دقیقه تسلیم نشد.
۲- بیژن حیدری: سوت زدن این بازی احتمال از کار کردن در معدن هم سخت‌تر است. دست‌کم برای ۹۰ دقیقه. هر تصمیمی با اعتراض روبه‌رو می‌شود. آقای دکتر-داور فوتبال ایران و تیم داوری خوشبخت هستند که دو گل میلی‌متری پرسپولیسی‌ها به اذعان کارشناسان سالم بود. نکته‌ی درخشان بازی شاید همکاری بازیکنان بود. فقط دو کارت زرد. حیدری بخشی از این آرامش را مدیون غیبت شجاع خلیل‌زاده، سیاوش یزدانی و عارف غلامی است. گرچه دو نفر آخر از برخورد بد نیروهای امنیتی ورزشگاه گفتند و شکواییه نوشتند و خبرساز شدند.
۳- علی علی‌پور: او قبل از بازی گفته بود دو گل به استقلال زده‌ام؛ اما تا سه نشه بازی نشه! گل سوم را که زد همه را غافلگیر کرد. به سمت استقلالی‌ها رفت و به سبک دیاباته با پنجه شادی کرد! کارت زرد گرفت اما وسط دو نیمه از کادر فنی و هواداران آبی عذرخواهی کرد. ممکن است فرصت هدر بدهد؛ اما بازیکن بداخلاقی نیست. این گل می‌تواند او را بار دیگر محبوب قرمزها کند. بشار رسن زننده‌ی گل دوم پرسپولیس در دقیقه‌ی ۸۸ باعث شد کم‌تر کسی یادش بیاید که نیمه اول علیپور چه توپ طلایی را هدر داد!
۴- ارسلان مطهری: او از اصفهان هر چه با خودش نیاورده، یک ساز آورده که بعد از گلزنی آن را می‌نوازد! دو گل در اولین شهرآورد شبیه یک خوشبختی است. ارسلان لابه‌لای مدافعان جاگیری کرد و با دوگل جای خالی دیاباته را پر کرد. او اگر بتواند به این روند ادامه بدهد شاید در خط حمله‌ی تیم ملی هم برای خودش جایی دست و پا کند.
۵- روزبه چشمی: در پایان بازی معلوم نشد چه گفت که بهزاد غلامپور هم با یک برخورد فیزیکی به او شوک وارد کرد! یک نفر نوشته بود اگر پای روزبه را قبل از بازی قطع می‌کردند، استقلال بازی را می‌برد. او روی گل‌ دوم آفساید را پر کرد. یک مدافع جوان که انتظار می‌رود ضمن تسلط بیش‌تر به رفتارش، به دوران اوج برگردد. همان روزهایی که کی‌روش هم به او اعتماد کامل داشت. در صحنه‌ی گل اول استقلال او درون دروازه پرسپولیس بود، جلوتر از توپ ارسلان!
۶- محمد انصاری: پسر مودب پرسپولیس روز خوبی را پشت سر نگذاشت. وقتی سانتر مهدی قائدی را به شکل عجیبی با سر به تیر دروازه خودی کوبید و در برگشت ارسلان مطهری گل اول بازی را زد، انگار بخشی از تمرکزش را از دست داد و چند بار ساده‌ترین توپ‌ها را هدر داد تا جای خودش را به محمد نادری بدهد و نادری عملکرد بسیار بهتری داشت. مدت‌هاست سطح بازی حاجی پرسپولیس انگار از این بالاتر نمی‌‌رود.
۷- فرهاد مجیدی: او که در نشست مطبوعاتی از روحیه‌ی برنده تیمش حرف زده بود، از دقیقه‌ی ۶۰ عملاً رو به بازی دفاعی یا به قول هواداران پارک اتوبوس جلوی دروازه دست زد تا بعضی بگویند با بیرون کشیدن قائدی عملاً ترسو شد و در نهایت بازی برده را با تساوی تلخ جبران کرد. با این همه مجیدی از روز نشستن روی نیمکت استقلال عملکرد مطلوبی داشته است. او هنوز فرصت دارد تا هم از شادی به آسمان بپرد و هم از درد فریاد بکشد.
۸ – شجاع خلیل‌زاده: اگر در زمین بود احتمالاً به دلیل چند خطا روی قائدی و اعتراض کارت می‌گرفت؛ اما بعید بود این همه امکان رقص با توپ را به باشوی فوتبال ایران بدهد. شجاع در برگشت‌ها سریع تر و چالاک تر از کنعانی زادگان است و ارتباط حسی خوبی با سیدجلال دارد؛ اما غایب بود چون چند کارت بی‌دلیل در طول لیگ گرفت. غیبتی که چیزی نمانده بود به قیمت شکست تیمش تمام شود. عبرت می‌گیرد؟ فیل‌ها پرواز می‌کنند ولی بعید است شجاع ترک عادت کند!
۹- شاهین طاهرخانی: تعداد بازی‌های پسر ۲۲ ساله استقلال در لیگ و بازی‌های آسیایی و حتی با لباس پیکان هنوز به ۱۰ نرسیده؛ اما در بازی حساس مقابل پرسپولیس با تمام وجود جنگید. او در پستی بازی می‌کرد که هر خطایی در آن نابخشودنی است و در یادها می‌ماند. او برای مهار اوساگونا تلاش کرد و گاهی هم با محدود کردن فضا مانع از تحرک مهدی ترابی شد. کالدرون با رفتنش پاهای ترابی را هم برده یا این برادر اوست که این روزها بازی می‌کند؟
۱۰- آنتونی استوکس: پسر ناآرام تراکتور در مدت ۲۰ دقیقه حضورش در زمین اثرگذار بود. بارها به عقب برگشت، با پاس‌های کوتاه و فرار در عمق استقلالی‌ها را عقب راند، روی گل دوم پرسپولیس تاثیر مستقیم داشت و اگر کمی خوش شانس‌تر بود روی ضربه کاشته آخرین ثانیه‌ها خاطره یک ایرلندی دیگر را زنده می‌کرد. ایمون زاید! استوکس اگر این‌طور ادامه بدهد، احتمالاً اوساگونا را به مستاجر تمام وقت نیمکت ذخیره‌ها تبدیل می‌کند.
تساوی سپاهان مقابل نفت مسجد سلیمان باز هم فاصله‌ی ۵ امتیازی پرسپولیس را در صدر حفظ کرد. تونل وحشت قرمزها در این زمستان هنوز تمام نشده، آن‌ها هنوز بازی‌های دشواری در پیش دارند. یحیی اگر همین روند را حفظ کند، جام چهارم دور از دسترس نیست؛ اما فوتبال قابل پیش‌بینی نیست، فوتبال ایرانی که ابداً قابل پیش‌بینی نیست. نمونه‌اش اسکوچیچ که یک‌باره سرمربی تیم ملی شد!