درست در روزهایی که کشور نیاز به همبستگی دارد، عدهیی به انحای مختلف در گوشهیی پرافتخار از ایران علم تجزیهطلبی در دست گرفتهاند و هر روز به بهانهیی بر طبل رسوایی خویش میکوبند.
موضوع تعدادی( و نه همه) از تماشاگران فوتبال –منتسب به تراکتورسازی تبریز- این روزها فراگیر شده و از استادیومهای فوتبال به فضای مجازی و شوربختانه به رسانهی ملی کشور نیز رسیده است.
یکی از این افراد، گزارشگری به زعم بسیاری کمسواد و نامطلع است که در جریان بازی تراکتورسازی تبریز و استقلال تهران کمسوادیاش را به گوش عالم جار زد و حالا درست در ساعاتی که هموطنانمان در آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، گیلان، قزوین و حتی مرکزی و کردستان از زلزلهی سحرگاه جمعه ۱۷ آبان ۹۸ بیمناکاند، با ارسال پستی با تصویر برش خورده و به باور بسیاری –تجریهطلبانه- در شبکههای اجتماعی خبرساز شده است.
اینکه این فرد چطور وارد دستگاه عریض و طویل صداوسیمای جمهوری اسلامی شده است، البته جای پرسش بسیاری دارد؛ اما پرسش کلیدیتر این است:
در سازمان عریض و طویل صداوسیما که موی یک بازیگر زن مسئله ملی میشود و لباس آن دیگری باعث فراخوانداناش برای پارهیی توضیحات، چگونه چنین افرادی رشد میکنند تا پنهان و آشکار سوهان روح جامعه شوند، آیا این تشویش اذهان عمومی و مغایر با منافع ملی نیست؟!
همهی اینها در حالی است که هفتهی گذشته یک نمایندهی مجلس ترکیه اظهارات غیرمسئولانهیی در خصوص تمامیت ارضی کشور داشت که تاکنون هیچ منبع رسمییی به این موضوع واکنش نشان نداده است.
- نویسنده : افشین معشوری