استقلال ۵ – صنعت نفت آبادان ۰
سپاهان ۲ – تراکتورسازی ۰
بعد از چهار گل تبریز، مهم بود که استقلال مغرور نشود و هم‌چنان روی خواسته‌های سرمربی‌اش و کسب سه امتیاز تمرکز کند. صنعت نفت امسال تیم خوبی است؛ اما در بازی امروز یک بدشانسی بزرگ آورد:
بلوغ تاکتیکی تیم استراماچونی
تیم استقلال امروز یکدست، منظم و بابرنامه بود.
ابتکار در خلق موقعیت و سیری‌ناپذیری خصوصیات برجسته‌ی تیم امروز ال‌کاپو بود و ثابت کرد استقلال اگر فرصت بیشتری برای هماهنگی داشته باشد، تیم جسور، تهاجمی و خطرناکی‌‌ست.
به تعبیری، روح ایتالیایی -و چه بسا اینتری- در کالبد استقلال دمیده شده و از تیم نیمه‌جان فصل‌های اخیر، تیمی بیرون آمده که چشم‌نواز و متنوع بازی می‌کند.
به‌جز گلزن‌ها که همیشه به چشم می‌آیند، امروز شاهد تداوم درخشش دو بازیکن دیگر هم بودیم؛ مسعود ریگی و عارف غلامی
ریگی بدون حرکات اضافه به توپ بازی می‌کند، توپ را می‌گیرد و بلافاصله با بهترین تصمیم به یار هم‌تیمی‌اش می‌سپارد. در درگیری‌های میانه زمین همیشه حاضر است و برای تصاحبش می‌جنگد. شاید بازی او به چشم تماشاگر معمولی نیاید، اما نقش او کلیدی‌ست و در هر دو بازی تراکتور و صنعت نفت، عالی بازی کرده است.
از سوی دیگر نوع بازی عارف غلامی شعف‌انگیز است. مقتدرانه و پخته؛ او بعد از مهدی‌پاشازاده، سهراب بختیاری‌زاده و پژمان منتظری نوید ظهور یک مدافع مرکزی باهوش دیگر را به فوتبال ایران می‌دهد.
و نکته مهم آخر اینکه؛ امروز دروازه استقلال بسته ماند. اگرچه اقتدار استقلال فرصت هنرنمایی به آبادانی‌ها نداد؛ اما در تک موقعیت‌های این تیم هم درخشش سیدحسین حسینی مانع باز شدن دروازه آبی‌ها شد تا استقلالی‌ها یک عصر دلپذیر پائیزی را با ادای احترام به منصور پورحیدری و شادمانانه به پایان ببرند.
- نویسنده : محمد حیرانی
