ما با تو روزهای بد و خوب زیادی دیدیم، حتی همان وقت که یک پنالتی حساس را «گمانم» مقابل اکباتان اوج گرفته با «احمد حاج‌علی‌گل» از دست دادی و توی بغل «منصورخان» گریه کردی و از تونل زیر نورافکن وارد رختکن شدی!

از کارت هدیه‌های پنجاه هزارتومانی یک مدیرکل گرفته تا «بسته‌های پفک و کوکی» که گفته شد یکی از همین ادارت کل «با ارزش 65 هزارتومان» به خبرنگاران اهدا کرده است؛ چیزی جز کوچک انگاشتن شان و شخصیت خبرنگار و حرفه‌شریف خبرنگاری نیست که کاش اصلا اتفاق نمی‌افتاد و یا این‌که رسانه‌های حاضر در آن‌جلسه، چنین توهینی را نمی‌پذیرفتند.

پتانسیل موجود در شهرک‌های صنعتی استان -و به ویژه لاهیجان و لنگرود- آن‌قدر بالاست که با اعمال مدیریت درست توسط مدیریت «شرکت شهرک‌‌های صنعتی استان گیلان» می‌توان سروسامانی به چرخ تولید داد و از برکت چرخش چرخ‌دنده‌های تولید، بسیاری از جوانان استان که بیکار روزها را به شب می‌رسانند به کار تولید گماشت.

توجه داشته باشیم که همه‌ی ارکان کشور در تعریفی ساده نمی‌توانند جدا از یکدیگر باشند، یعنی طبق قانون از ولی‌فقیه تا رییس‌جمهور و سران دو قوه‌ی دیگر در راستای سیاست کلی نظام حرکت می‌کنند.

رییس‌جمهور هرجا که قدم می‌گذارد صحبت از واگذاری سهام همان‌جا در بورس می‌کند و اصلا تفاوتی نیست آن مکان یک شرکت خودروسازی باشد یا یک معدن، می‌گوید باید در بورس عرضه شود.

حسن روحانی به مرحله درماندگی رسیده است و خود می‌داند که مردم از او و دولت‌اش ناامید شده‌اند. دولتی که با نام امید به سرکار آمد حالا تبدیل به نماد ناامیدی در کشور شده است.

همه‌ی آن‌ها که دم از فرهنگ می‌زنند؛ آدم‌های کتاب‌خوان –نه بودند و نه هستند- پس نباید به افزایش جمعیت نگاه کرد. میزان کتاب‌خوان‌ها و روزنامه‌خوان‌ها ثابت است و البته برخی هم برای «پز روشنفکری» دادن گاهی دست به جیب می‌شوند و کتاب یا روزنامه و مجله می‌خرند. شما دو روز متوالی صبح تا شب بروید توی یک کیوسک روزنامه‌فروشی بنشینید؛ می‌بینید 80 درصد آدم‌هایی که می‌آیند به قصد خرید روزنامه، مشتری‌های هر روزه‌اند؛ این آمار واقعی است نه آن چیز که ادعا می‌کنند.

اکبر طبری نماد انحطاط است. نوع گفتار و دفاعیات او در دادگاه تصویر مرد کم‌سوادی را ترسیم می‌کرد که ابتدا قرار بوده بلیت استخر و سینما برای کارکنان قضایی تهیه کند و چون مورد اعتماد عالی‌ترین مقام دستگاه قضایی قرار می‌گیرد در پوشش پیمان‌کاری به کارچاق‌کنی می‌پردازد و همراه خود دیگران را نیز آلوده می‌کرده است و کافی است تصور کنیم سفارش‌های او اگر اجابت شده باشند سرنوشت چه پرونده‌هایی را تغییر داده و ازاین طریق چه ذی‌حقانی را به خاک سیاه نشانده است.

یکی از مهم‌ترین مصائب کشور ما همین است که مسئولان، مردم را دست‌کم می‌گیرند و تصور می‌کنند هر تصمیم غلطی بگیرند، اولاً غلط نیست و ثانیاً حتی اگر مردم هم نادانی کردند و ارزش تصمیمات مسئولان را نفهمیدند، می‌شود با توجیهات صد من یک غاز، به مردم قبولاند که حق با مسئولان است.

ارتباط زمان طرح این موضوع توسط مانیا اکبری با نوشته شدن داستان زندگی‌اش که یحتمل در خارج از ایران منتشر خواهد شد، چه بوده است که ناگهان خانم بازیگر، نویسنده و کارگردان شمشیر برای استادش می‌کشد و در حالی او را متهم می‌کند که دست‌اش از دنیا کوتاه است؟