تیترما_ تینا نجفی /آرایش اولیه استقلال مشابه بازی قبل بود. البته با چند تفاوت در نام بازیکنها که آن هم علتش، رسیدن ستاره هایی همچون حردانی و محبی به شرایط بازی و البته مصدومیت زبیر نیک نفس که فرصت بازی را برای سعید مهری فراهم کرد.
اما این بار هم همچون دیدار قبل مقابل سپاهان، موفقیتی عایدشان نشد تا نیمه دوم را با تغییراتی اساسی آغاز کنند و آن بازگشت به دفاع چهارنفره یعنی همان آرایش همیشگی تیمهای تحت هدایت ساپینتو بود.
در واقع آرایش ۳۴۳ تنها ۱۳۵ دقیقه در استقلال ساپینتو مقاومت کرد.
اما آیا با بازگشت به ۳-۳-۴ خود به خود همه نواقص این تیم برطرف شده است؟! قطعا خیر!
۱. در نیمه دوم هم ساختار دفاعی با یک ساختار مطمئن و با دیسیپلین فاصله داشت.
البته که طبیعی است. استقلال یک فصل سه دفاعه بازی کرده است. اردوی پیش فصل را نیز با همین سبک و سیاق ادامه داده و حالا نقطه شروع پازل چهار دفاعی استقلال است.
۲. نکته دیگر اما به مرکز زمین باز میگردد.
این تغییر آرایش به استقلال اجازه داد در هنگام تغییر فاز از دفاع به حمله برتری عددی داشته باشد.
روزبه مقابل مدافعان مرکزی(سیلوا و عارف) قرار گرفت و مهدی پور و مهری روی دست او بازی کردند که البته مهری در آخرین فرصت اثباتش هم نتوانست نمره قبولی بگیرد.
رضاوند اما پس از ورود به زمین، با یک رهایی قابل توجهی بازی کرد که بعنوان نقطه شروع فصل جدید او در جمع آبیها امیدبخش بود.
اما استقلال نیازمند مثلث سازی های جذاب تری در وسط زمین است.
آبیها با مهره هایی نظیر نیک نفس و یا چشمی از پس هدف تخریب و پیروزی در نبرد وسط برخواهند آمد و این برای مهدی پور مجوز پیشروی بیشتری را صادر میکند و شاید نمود بهتری را از خط هافبک پدیدار نماید.
تیم ساپینتو به شدت نیازمند جریان سازی و بازیگردانی بیشتری است.
استقلال فوتبال مالکانه ای اجرا میکند، روی پرس اصرار میورزد( با احتساب گل مردود اعلام شده پیمان بابایی، دو گل را همین پرسها برایشان ساخت) اما در خلق موقعیت باید پیشرفت کند. در این شرایط به نظر میرسد حضور فانتزی بازی مثل آمانوف میتواند بیش از جدایی اش وضعیت استقلال را تغییر دهد.
شاید او قطعه گمشده استقلال در این نقطه باشد.
آبی ها به هرجهت، پیروزی امیدبخش و اعتماد به نفس زایی را بدست آورد. اما همچنان در مسیر پوست اندازی هستند. باید برای تماشای نسخه کامل شده ای از تیم ساپینتو همچنان منتظر ماند.
- منبع خبر : اختصاصی