احسان محمدی| دنیا الاکلنگ است. بدجور بالا و پایین دارد. احمق مردا و ابله زنا که وقتی آن بالاست پُز بدهد به زیردستیها، به زمین خوردهها، به آنها که روزگار موقع تقسیم کیکِ خوشبختی و لبخند، سهمشان را دزدید یا بخشید به نورچشمیهایش…
Δ