بیست و هفتم تیرماه ۹۸ بود که از رفسنجان خبر رسید، محمد ربیعی جانشین میشو کریستوویچ روی نیمکت نارنجی پوشان شده است.
ربیعی پیش از مس سابقه مربیگری در شهرداری اردبیل، شهرداری بندر عباس، بادران تهران و آلومنیوم اراک را در کارنامه داشت اما قطعا سابقه سه بار صعود به لیگ های بالاتر (دو صعود از لیگ دو به لیگ یک و یک صعود از لیگ سه به لیگ دو)، مهم ترین دلیل سران مس برای انتخاب او بود و همان عاقبت یعنی صعود را در پرونده آن سال مس نیز ثبت کرد.
ماموریت مس در اولین سال لیگ برتر، تابوشکنی بود. نه تنها خبری از آسانسور بودن تیم تازه صعود کرده نشد، بلکه آنها بعنوان تیمی زهردار و حریفی سرسخت مقابل مدعیان قد علم کردند و در نهایت با ۳۹ امتیاز هشتم شدند.
سال سوم، تیمی سراسر هجومی بودند که ۱۲ بار طعم برد را چشیدند و ۹ بار شکست و ۹ بار تساوی!
تا در نهایت به رتبه ششم دست یابند.
اگرچه در مقاطعی هم مس محمد ربیعی درگیر افت شد. تا جایی که حتی گمانه زنی ها از تغییر کادرفنی سخن گفتند اما به واقع می‌توان از ثباتی که مدیران مس در کادر فنی ایجاد کرده اند، بعنوان مثالی کمیاب در فوتبال کشورمان نام برد.
باشگاهی که پله پله مراتب را طی می‌کند و مهم ترین ویژگی اش این است که بجای تخریب، تعمیر می‌کند!
مس حالا در فصل نقل و انتقالات هم حسابی پُرکار بوده است تا با خارجی هایی مثل جفرسون باهیا، لوسیانو پریرا، گادوین منشا و بازیکنان با کیفیت داخلی، برای سال چهارم ربیعی برنامه ویژه ای داشته باشد و این بار حتی تا سهمیه آسیایی پیش رود.
