تیترما: سپاس که با ما گفت‌وگو می‌کنید؛ ابتدا خودتان را معرفی کنید تا برویم سراغ پرسش‌ها.
شریفی: سپاس از شما، باعث افتخار من است با شما گفت‌‌وگو می‌کنم. ناصر شریفی هستم، متولد تهران و ساکن لنگرود و در این شهر به کار نانوایی مشغولم.

تیترما: اصالتا اهل کجا هستید؟
شریفی: پدر و مادرم زنجانی هستند، همان‌جا ازدواج کردند و بعد برای زندگی به تهران رفتند که من آن‌جا متولد شدم.

تیترما: از چه سالی ساکن لنگرود شدید؟
شریفی: از سال ۱۳۸۷ من در لنگرود زندگی و کار می‌کنم.

تیترما: خبر دارم دانشجو هم هستید، چه مقطعی، چه رشته‌یی و در کدام دانشگاه؟
شریفی: بله، دو ترم است در دانشگاه پیام‌نور حقوق می‌خوانم.

تیترما: چند سال است به نانوایی مشغول هستید و اصلا چطور وارد این شغل شدید؟
شریفی: حدود ۲۰ سال، این شغل پدری ماست. پدر مرحومم همیشه به ما توصیه می‌کرد حتی اگر می‌خواهید پزشک شوید، یک کار یاد بگیرید و من هم نانوایی که میراث خانوادگی ماست را انتخاب کردم.

تیترما: اغلب زنجانی‌های نانوایی که من در تهران می‌شناختم یا بربری می‌پختند و یا لواش، شما چطور سنگکی را انتخاب کردید؟
شریفی: من این‌جا هم که آمدم بربری پخت می‌کردم و الان هم یک نانوایی بربری در لنگرود داریم که البته مدیریت‌اش با همسرم هست؛ اما به مرور با توجه به کم‌بود نیروی کار در گیلان و استقبالی که در لنگرود از سنگک می‌شود؛ با این دستگاه که می‌توان با یک نفر اداره‌اش کرد آشنا شدم و به پخت سنگک رو آوردم.

تیترما: برای راه‌اندازی نانوایی سنگکی از تسهیلات دولتی هم استفاده کردید؟
شریفی: خیر، اتومبیل داشتم که فروختم و دستگاه را خریدم.

تیترما: من می‌بینم که مدتی است نان صلواتی دست مردم می‌دهید، این ایده از چه زمانی در ذهن شما شکل گرفت؟
شریفی: مدت زیادی این در ذهن من بود و دوست داشتم این‌قدر در توانم باشد تا بتوانم اجرایی‌اش کنم؛ با توجه به این‌که بومی لنگرود نیستم، ابتدا قصد داشتم با هزینه‌ی شخصی خودم این کار را بکنم؛ اما وقتی شروع کردم کمک‌‌هایی هم شد که کماکان ادامه دارد. قصدم این بود کسانی که نان را می‌برند یک صلوات برای روح پدرم بفرستند و این برای بعد از مرگ من هم باشد و منتظر فاتحه‌خوانی بچه‌های‌مان نباشیم، این را به همسرم هم گفته‌ام.

تیترما: چه روزهایی این نان صلواتی را دست مردم می‌دهید؟
شریفی: قرارمان شب‌های جمعه بود که با همان روش داریم ادامه می‌دهیم و با توجه به این‌که نانوایی ما در مسیر وادی لنگرود قرار دارد، استقبال خوبی هم شده است. برخی از افراد که می‌خواهند در وادی خیرات بدهند؛ پول‌شان را به ما می‌دهند تا به نیابت از آن‌ها نان خیرات کنیم، شاید باور نکنید؛ اما ما از تهران هم واریزی داریم که به جای‌شان نان خیرات می‌کنیم.

تیترما: بی‌تعارف، شده وسط هفته کسی بیاید و بگوید نیازمند است و نان خیراتی به او بدهید؟
شریفی: نه متاسفانه، ما روالی درست کرده‌ایم که فقط پنجشنبه‌ها نان خیراتی دست مردم بدهیم. اگر آن کار را بکنیم از کنترل‌مان خارج می‌شود.

تیترما: یعنی اگر کسی در غیر پنجشنبه‌ها بیاید بگوید ندارم، نان نمی‌دهید به او؟
شریفی: اگر استنباط شخصی‌ام باشد که ندارد، حتما می‌دهم.

تیترما: تا کی این نان صلواتی را ادامه خواهید داد؟
شریفی: اگر خداوند یاری کند برای همیشه.

تیترما: حرف ناگفته‌یی اگر دارید بفرمایید.
شریفی: دوست داشتم از مشکلات ما هم بپرسید. این‌که اتحادیه‌ی نانوایان لنگرود از ما حمایت نمی‌کند. مشکلات آرد داریم. مشکل دوگانه‌سوز کردن دستگاه را داریم و مسایلی از این دست. از شما به‌خاطر این مصاحبه سپاسگزارم.