جابه‌جایی نیروها، مشکل اداری را حل نمی‌کند
جابه‌جایی نیروها، مشکل اداری را حل نمی‌کند
بعضی از کارمندان نیز -که قربان‌شان بروم- بدون واسطه و...کار نمی‌کنند و در نهایت پرونده‌ات بدون گره‌گشایی، به اصطلاح در بایگانی می‌ماند و آب از آب تکان نمی‌خورد.

استانداری گیلان

تیترما- فرامرز محمدی‌پور/ نمی‌دانم چرا این عادتِ جابه‌جایی نیروها در ساختار هنوز نفس می‌کشد و خط نمی‌خورد. در فرآیند مدیریتی، بی‌تردید نگاه «سیاسی‌کاری» بر اندیشه‌ی سیاسی می‌چربد و در استان گیلان، این دیدگاه یک فرهنگ شده است و هر فردی که به عنوان مدیرکل، رییس و… انتخاب یا انتصاب می‌شود؛ آمده-نیامده، نیروهای دارای پست‌های پایین را قیچی‌بُر می‌کند، به این امید که شاید اداره به سامان بچرخد و مشکلات مردم بهتر دیده شود؛ اما تجربه ثابت کرده است که اتفاق تازه‌یی نمی‌افتد و تنها تیتر «جابه‌جایی» رسانه‌یی می‌شود و در همین حد باقی می‌ماند.

کسی نیست بپرسد اگر این چرخش نیرو مفید است؛ چرا روز به روز مشکلات اضافه می‌شود و درمان‌اش در حدّ «سَنبَل‌کردن» باقی می‌ماند؟ پاسخ به این پرسش بنیادین به نماینده‌ی عالی دولت یعنی «استاندار» بازمی‌گرددکه اندیشه کند و اهتمام ورزد که در شرایط فعلی پسندیده و کاربردی نیست هر فردی که به عنوان نیروی کلیدی جدید سکان‌دار می‌شود؛ در دستورکارش قرار دهد که «این یکی را بردار و فلانی را جایگزین کن» که این روش سال‌هاست ادامه داشته و دردی را دوا نمی کند.

بارها نوشته‌ام بایستی فکر مردمی بودکه زبان شکایت ندارند. پروسه‌های طولانی اداری مردم را خسته کرده است. نمی‌شود وارد اداره‌یی بشوی و سرگردان نمانی، از این اتاق به آن اتاق نقل مجلس شده است! و این پرسش از «استاندار» که اگر این همه تغییر و تحول از لحاظ مدیریتی درست است؛ پس چرا این همه سرگردانی؟ و چرا این همه شکایت؟

بعضی از کارمندان نیز -که قربان‌شان بروم- بدون واسطه و…کار نمی‌کنند و در نهایت پرونده‌ات بدون گره‌گشایی، به اصطلاح در بایگانی می‌ماند و آب از آب تکان نمی‌خورد.

استاندار عزیز! این‌ها درد مردم است و زاویه‌ی منفی نیست، دل‌مان می‌سوزد و همیشه به سربلندی ایران فکر می‌کنیم. لذت کار اداری در یک کلام خوشحال کردن ارباب رجوعی است که دست‌اش به جایی نمی‌رسد و چشم به دولت‌مردان دوخته‌اند. بی‌تردید سامان دادن امور هر کشوری در برنامه‌ریزی و درست عمل کردن به مصوباتی است که «شیک» به تصویب می‌رسند و زهی تاسف که در عمل رنگ می‌بازند.

جا دارد تغییر و تحولاتی که با سرعت و خط مشی‌های هدف‌مند صورت می‌گیرد؛ کمی کم‌رنگ شود و در تعهد و توجیه این همه نیروهای اداری، چرخ مملکت به آسانی و بی‌دغدغه بچرخد و این نکته‌ی پایانی که خالی از لطف نیست:

در فضای مجازی خوانده‌ام در شرایط حاضر که به بهانه‌ی «کرونا» روش «دورکاری» پیش روست و تاثیری در روال کاری ادارات ندارد؛ این نشان می‌دهد نیمی از کارکنان ادارات اضافه هستند و اگر هم نباشند، اتفاقی نمی‌افتد.

  • نویسنده : فرامرز محمدی‌پور
  • منبع خبر : دوهفته نامه خردورز