حاکمیت ما بر جزایر سه‌گانه به هیچ دولتی مربوط نیست
حاکمیت ما بر جزایر سه‌گانه به هیچ دولتی مربوط نیست
بعد از فشار ایران بر انگلیس، حاکمیت ایران در مورد تنب بزرگ و کوچک در نوامبر سال ۱۹۷۱ (آذر ۱۳۵۰) به طور مطلق و موثر و بدون هیچ نوع شرط و شروطی اعاده شد و انگلیس این حاکمیت را پذیرفت.

 

دکتر بهمن مشفقی

دکتر بهمن مشفقی

پزشک

 

سخن‌گوی وزارت خارجه ایران به اظهارات وزیر خارجه امارات در مجمع عمومی سازمان ملل در مورد حق حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه واکنش نشان داد.

سعید خطیب‌زاده گفت: «حق حاکمیت ایران بر جزایر ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک قطعی و تردیدناپذیر است و تمامی اقدامات ایران در چارچوب اعمال حاکمیت و تمامیت ارضی خود صورت گرفته و بدیهی است به هیچ دولت خارجی مربوط نیست.»

او این گونه اظهارات را «بی‌اساس» خواند و گفت، چنین ابراز نظرهایی «تأثیری بر حق حاکمیت کشورمان نداشته و نخواهد داشت و فاقد هرگونه ارزش حقوقی و قانونی است.»

عبدالله بن زاید، وزیر خارجه امارات در مجمع عمومی سازمان ملل گفته بود که این کشور از «تلاش‌های خود برای باز پس‌گیری این جزایر دست نمی‌کشد.»

 

حقیقت تاریخی مالکیت جزایر تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی

ابوموسی، جزیره‌یی مسکونی با مساحتی حدود ۱۲ کیلومتر مربع است که در فاصله‌ی ۷۵ کیلومتری بندر لنگه قرار دارد. این جزیره، در ۶۰ کیلومتریِ شارجه امارات متحده عربی قرار دارد و ۱۶۰ کیلومتر نیز از تنگه‌ی هرمز فاصله دارد. ابوموسی یکی از ۱۴ جزیره‌ی استان هرمزگان است و بیش‌ترین فاصله از سواحل ایرانی خلیج‌فارس را دارد.

فاصله‌ میان جزیره‌ی ابوموسی و جزایر تنب بزرگ و کوچک، به دلیل عمق مناسب آب، تنها مسیر قابل کشتی‌رانی برای نفتکش‌های بزرگ است. مساحت تنب بزرگ ۱۱ کیلومتر مربع و تنب کوچک ۲ کیلومتر مربع است و این دو جزیره نیز که فاصله‌ی آن‌ها از خاک اصلی ایران حدود ۴۰ کیلومتر است، هر از حیث تقسیمات کشوری، جزو استان هرمزگان هستند.

شواهد تاریخی به‌طور قطعی نشان می‌دهد که ایران، حاکم بر جزایر سه‌گانه بوده است و از نظر تاریخی، ادعای امارات به هیچ‌وجه معتبر نیست.

در ایران باستان، نه تنها این سه جزیره، بلکه تمام جزایر خلیج فارس و سواحل جنوبی آن متعلق به ایران بوده است. در واقع، از دوران باستان تا زمانی که کشورهای اروپایی راه مستعمره ساختن سایر کشورهای دنیا را در پیش گرفتند، ایران حاکم بلامنازع خلیج فارس بوده است.

از میان کشورهای اروپایی، پرتغال نخستین کشوری بود که در سال ۱۵۰۶ میلادی به خلیج فارس تعرض کرد؛ اما ایرانی‌ها در زمان حکومت صفویه، بالاخره پرتغالی‌ها را از خلیج فارس بیرون راندند و حاکمیت مجدد خود بر آن را به دست آوردند.

 

بازگشت جزایر سه‌گانه به خاک ایران

بعد از فشار ایران بر انگلیس، حاکمیت ایران در مورد تنب بزرگ و کوچک در نوامبر سال ۱۹۷۱ (آذر ۱۳۵۰) به طور مطلق و موثر و بدون هیچ نوع شرط و شروطی اعاده شد و انگلیس این حاکمیت را پذیرفت.

نیروهای ایران صبح روز ۳۰ نوامبر ۱۹۷۱ (۹ آذر ۱۳۵۰) یعنی یک روز پیش از خروج رسمی نیروهای انگلیسی از خلیج فارس، وارد جزایر تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی شدند و این جزایر پس از ۶۸ سال اعتراض به خاک ایران بازگشتند.

«به لحاظ تاریخی، کوچک‌ترین شکی در این وجود ندارد که جزایر سه‌گانه جزو لاینفک خاک ایران هستند. ادعای بی‌اساسی که هرچند وقت یک‌بار توسط امارات مطرح می‌شود؛ در ادامه‌ی همان سیاست قدیمیِ ایجاد توطئه است که انگلیسی‌ها در جزایر سه‌گانه آن را پایه‌گذاری کردند و هرچند وقت یک‌بار ابوظبی آن را به کار می‌برد تا ایران را تحت فشار بگذارد.»۱

.

۱-مردم سالاری

 

  • نویسنده : دکتر بهمن مشفقی
  • منبع خبر : اختصاصی