نگاهی به «آهو» داستان عاشقانهی هادی غلامدوست آنکس که نه آدمیست، گرگ است*
دربارهی ادبیات بومی استان کرمانشاه مرا نمیتوانید از گهوارهام جدا کنید
نگاهی به «خواب اسب» نوشتهی هادی غلامدوست از «صفیالله» تا «نیازعلی» ندارد
گذری بر رمان «پاییز فصل آخر سال است»
هیچ شخصیتی، قهرمان نیست، هیچ شخصیتی خوب یا بد مطلق نیست، همه عین خودشان هستند. چونان انسانهایی عادی و بیرون آمده از دل جامعه. شاید این واقعی بودن شخصیتهای داستان است که بیش از هر چیزی موجب جذابیت بیش از پیش کتاب شده و البته نکته قابل تامل شخصیت مردهای داستان است.
در جستوجوی هویت گمشدهی زن *
شعر زنان علاوه بر پیوند با عرصههای ادبی، نشانهای از تحولات اجتماعی، فرهنگی و... است که در سدهی گذشته در ایران به اوج خود رسیده است. به شکلی که امروزه به صراحت میتوان عنوان کرد که شعر امروز ایران تا حد زیادی به زنان فرهیخته و جریانساز خود وابسته و مدیون است و نیمی از بدنهی شعر معاصر ایران را شعر زنان و شعر زنانه تشکیل میدهند.
خالی از سرگشتگیهای اجتماعی امروز
شیفتگی نویسنده به بازی شطرنج باعث شد تا همچون «آلخین» شطرنجباز که تواناییهایش در کاربرد «ترکیب» در شطرنج زبانزد بود، داستانی را به رشتهی تحریر درآورد.
نخستین رمان نویس گیلان چه کسی بود؟
«خان گيلان» نخستين رمان یک نويسندۀ گيلانی است. يعنی پيش از اين كتاب، هيچ يك از نويسندگان گيلاني «رمان» ننوشته بود. رمان «خان گيلان» را محمدعلی صفاری در سال 1310 نوشته است.
آفرین بر رشت
در فضای"خودتخریبی" که میل شگرفی درگرفته چوب حراج به همۀ داشتههای خود بزنیم، وداع با شکوه با سایه در زادگاه او درخور ستایش است...