شنبه, ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۳ Saturday, 20 April , 2024
  • آن‌کس که نه آدمی‌ست، گرگ است* 21 اسفند 1402

    نگاهی به «آهو» داستان عاشقانه‌ی هادی غلام‌دوست
    آن‌کس که نه آدمی‌ست، گرگ است*

    «آهو» قرار بود داستانی عاشقانه باشد و عشق در فرهنگ‌های مختلف «دوست داشتن به حد افراط، شیفتگی، دلدادگی، دلبستگی و دوستی مفرط» معنا شده است، و از این منظر؛ بن‌مایه‌ی داستان تازه‌ی این نویسنده‌ی لاهیجانی «عاشقانه» است؛ اما...

مرا نمی‌توانید از گهواره‌ام جدا کنید 26 بهمن 1402

درباره‌­ی ادبیات بومی استان کرمانشاه مرا نمی‌توانید از گهواره‌ام جدا کنید

از «صفی‌الله» تا «نیازعلی» ندارد 19 بهمن 1402

نگاهی به «خواب اسب» نوشته‌ی هادی غلام‌دوست از «صفی‌الله» تا «نیازعلی» ندارد

در کوچه باد می‌آید 08 بهمن 1402

تحلیلی بر دو داستان کوتاه از « کتاب همه داستان های من» نوشته ی مهناز رضایی در کوچه باد می‌آید

آقایان، الان مردم به شما نیاز دارند 07 اسفند 1398
افسوس بر عملکرد برخی نمایندگان گیلان در مجلس؛

آقایان، الان مردم به شما نیاز دارند

از پکیج‌های اهدایی‌ مجلس استفاده کنید و به سری به حوزه‌ی انتخابیه‌تان بزنید، شاید مرهمی بر زخم آن‌هایی که در همین دوره به شما رای دادند و انتخاب نشدید، باشید.

پرویز فتاح حرف بدی نزده است، جوسازی نکنیم! 06 اسفند 1398
یادداشت «مهرداد خدیر» بر یک گفت‌وشنود تلویزیونی؛

پرویز فتاح حرف بدی نزده است، جوسازی نکنیم!

صداوسیما چرا فقط گاهی بلبل‌زبان می‌شود؛ آن هم وقتی خیال می‌کند موضوع اجرایی اصطکاک با سیاست ندارد؟ نمی‌شود که جایی ادای یک رسانه را درآورند و بخواهند مو را از ماست بیرون بکشند و جاهای دیگر بوق تبلیغاتی باشند.

04 اسفند 1398

آقای تبریزیان! چرا کرونا را درمان نمی‌کنید؟

منتظر هستیم تا جناب تبریزیان، کیف طب اسلامی خود را زیر بغل بزند و به خیابان‌های قم برود و اکسیر ضد کرونای خود را به خورد مردم مسلمان قم بدهد.

بیمارستان امینی لنگرود ویروس را گسترده‌تر خواهد کرد 03 اسفند 1398
انتقال مبتلایان به «کرونا»ی شرق گیلان به لنگرود

بیمارستان امینی لنگرود ویروس را گسترده‌تر خواهد کرد

بیمارستان لنگرود در مرکز شهر قرار دارد و اصولا چنین مواردی از وقوع ویروس را باید به دلایل امنیتی و بهداشتی به خارج شهر منتقل نمایند.

دیر شد دکتر، دیر… 03 اسفند 1398
مرهم یا باری بر دوش؟!

دیر شد دکتر، دیر…

کاش دکتر نیکفر رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های بومی لاهیجان را غیرخودی نمی‌دانست و دست‌کم برای شنیدن مطالبات مردم کوچه‌وبازار، رسانه‌های محلی را که نمایندگان افکار عمومی‌اند، دعوت می‌کرد تا بخشی از خواسته‌های موکلین‌اش را آن‌گونه بود، نه آن طور که مشاوران‌اش و هواداران‌اش به اطلا‌ع‌اش می‌رساندند، می‌شنید.