ما نشستیم و تماشا کردیم!
ما نشستیم و تماشا کردیم!
اگر واقعاً معتقد هستید که برنده‌ها با پول زیرمیزی و روش‌های غیرجوانمردانه برگزیده می‌شوند، حق نمی‌دهید با جوایز سال‌های گذشته که خودمان بردیم، هم شک کنیم؟

اعلام نتایج بهترین‌های سال فوتبال در جشن کنفدراسیون فوتبال آسیا ما را به یک تماشاگر تبدیل کرد. فارغ از ادعاهای همیشگی‌مان که «حق ما رو خوردن»، «توطئه و لابی بود»، «اینا با ما خوب نیستن»، «تا مثل عرب‌های خلیج‌فارس پول ندیم جایزه نمی‌گیریم»، «کنفدراسیون فوتبال آسیا فاسده»، «چیزی از ارزش‌های ما کم نشد» و… چه حرف تازه‌ای برای گفتن داریم؟
این جملات نخ‌نما را بعد از هر شکست و ناکامی آنقدر شنیده‌ایم که دیگر حتی قابلیت مصرف داخلی هم ندارند. دل خوش‌کنک‌های چند روزه نه تنها مُسکن نیستند بلکه درد را بیشتر می‌کنند. تا کی می‌خواهیم این ادعاها را تکرار کنیم و اصلاً چه سودی دارد؟ اگر واقعاً معتقد هستید که کنفدراسیون فوتبال آسیا فاسد است چرا برای شرکت در مراسم این نهاد فاسد می‌روید؟
اگر واقعاً معتقد هستید که برنده‌ها با پول زیرمیزی و روش‌های غیرجوانمردانه برگزیده می‌شوند، حق نمی‌دهید با جوایز سال‌های گذشته که خودمان بردیم، هم شک کنیم؟ یعنی آن موقع هم پول زیرمیزی دادید؟ یا فکر می‌کنید زمانی که برنده می‌شویم، شرافتمندانه بر مسند داوری نشسته‌اند و الان عصر لفت و لیس‌کنندگان است؟
وقتش نرسیده که یک بار برای همیشه بساط توجیه‌گری را جمع کنید و شجاعانه بپذیرید که رقبا پیشی گرفته‌اند؟ وقتش نرسیده بعد از هر شکستی پای داور را وسط نکشیم؟ یادتان می‌‌آید آخرین بار که در هر رده و رشته و اتفاقی خطای خودتان را پذیرفتید کی بود؟ همیشه دیگری مقصر است؟ همیشه داور پول گرفته؟ همیشه دشمن توطئه کرده؟ شما خسته نشدید ولی ما از نفس افتادیم!
خبر دارید ۲۷ سال است که هیچ تیم ایرانی فاتح جام باشگاه‌های آسیا نشده؟ می‌دانید علیرضا بیرانوندی که از او انتظار معجزه داریم، ۲۷ ساله است؟ می‌دانید از آخرین باری که قهرمان جام ملت‌های آسیا شده‌ایم، بیشتر از ۴۳ سال می‌گذرد و پدر علیرضا بیرانوند همین حدود سن دارد؟
چرا حق نمی‌دهید که عربستان و ژاپن و قطر جایزه‌ها را به خانه ببرند؟ چون ما ایرانی هستیم و قدرت اول آسیا؟ جز روی کاغذ چند دهه است که ما تیم اول آسیا شده‌ایم؟ کدام سکو؟ بازی‌های آسیایی که خیلی از کشورها آن را جدی نمی‌گیرند؟
جایزه بهترین بازیکن سال آسیا «گل» این مسابقات است که به نظر من اعتبار زیادی هم ندارد. چرا؟ چون فرد برگزیده بهترین بازیکن آسیایی سال نیست. بهترین بازیکنی است که در لیگ‌های آسیایی بازی می‌کند وگرنه سونگ هیون مین که چشم و چراغ تاتنهام است و در فینال لیگ قهرمانان اروپا بازی کرد، کجا و اکرم عفیف کجا؟
این جایزه مبارک اکرم عفیف که اتفاقاً بازیکن قابلی است و عضو تیم ملی قطر که با شایستگی قهرمان جام ملت‌های آسیا شد و ۳ گل به همان ژاپنی زد که با ۳ گل ما را شکست داد. علیرضا بیرانوند شایسته هر تحسینی است اما اولین قدم برای فتح هر عنوانی در آسیا، از بهترین بازیکن تا قهرمانی در لیگ قهرمانان باشگاه‌ها و جام ملت‌ها این است که بپذیریم با متهم کردن مداوم دیگران فقط راه را اشتباه می‌رویم و گاهی خوب است در آینه نگاهی به خودمان بیندازیم! همین!

از این نویسنده بیش‌تر بخوانید:

  • نویسنده : احسان محمدی
  • منبع خبر : ایران ورزشی