وقتی بالاترین مقام در سازمان نظام پزشکی ایران می‌گوید برای جلوگیری از مهاجرت پزشکان حداقل حق ویزیت باید بشود ۱۲۰ هزارتومان، معنی‌اش این است که رییس سازمان نظام‌پزشکی نیز تمهید درستی برای حفظ سرمایه‌های علمی (پزشکی) ندارد و حق این است که از سوی خود ِ پزشکان شرافت‌مند کشور بازخواست شود، زیرا از یک‌سو دلیل مهاجرت را صرفا اقتصادی فرض کرده است و این توهینی آشکار است به آن دسته از متخصصین شرافت‌مندی که هم‌اکنون نیز با وضعیت کنونی کشور در حال سرویس‌دهی به جامعه‌اند.
از سوی دیگر این اظهارات نشان دهنده‌ی آن است که این مدیر به‌سان دیگر مدیران ایرانی دم ِ دست‌ترین راه‌کار برای حصول نتیجه که همانا ایجاد جاذبه‌ی مالی است را برای حفظ سرمایه‌های پزشکی کشور در دستور کار دارد و لاغیر!
این در حالی است که هم‌اکنون درآمد سرانه‌ی کشور کم‌تر از مقداری است که عامه‌ی مردم بتوانند به‌راحتی حتی نرخ ویزیت مصوب را بپردازند، در حالی که بیمه‌ها نیز چندان سهمی در پذیرش بخشی از مبلغ را ندارند و درصد بسیار ناچیزی را می‌پردازند.
درگیر کردن شهروند فرودست که بخش عمده‌ی آمار شهروندی کشور را تشکیل می‌دهد با جامعه‌ی پزشکی رویه‌ی صوابی نیست و همگان می‌دانیم خدمات پزشکی نیاز اول هر جامعه‌یی است اگرچه در دهه‌های گذشته این چشم‌انداز کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شده است و این بی‌انصافی بزرگی است که علی‌رغم همه‌ی توصیه‌ها بر مردم کوچه و بازار تحمیل میشود.
کاش مسئولان یاد بگیرند پیش از هر اظهار نظری همه‌ی جوانب کار را بسنجند و بعد نظرات‌شان را رسانه‌یی کنند. اگر چه به‌گمان نگارنده این اظهارات رییس سازمان نظام‌پزشکی بیش‌تر مصداق همان ضرب‌المثل “به مرگ می‌گیریم تا به تب راضی شوند” است، یعنی سنگ بزرگی جلوی پای شهروند انداخته است تا با گرانی قریب‌الوقوع حق ویزیت، اعتراض کم‌تری را شاهد باشد.
- نویسنده : افشین معشوری
- منبع خبر : اختصاصی
دکتر حجت محمدپور دوستکوهی جراح دندانپزشک
تاریخ : ۳ - آذر - ۱۴۰۰
سلام جناب معشوری سپاسگزارم از اینکه روی مسایل بروز جامعه حساس و قلم می زنید
اگر بگویم اقتصاد تاثیر در مهاجرت نخبه ها و پزشکان نداشته است اشتباه هست ولی همه اش این نیست
لوله کشی برای تعمیرات به خانه ام آمد و اجرت ایاب و ذهاب و ویزیت را چهارصد و پنجاه هزار تومان اعلام کرد و نامه صنف خواست نشانم دهد که نپذیرفتم
حق ویزیت من دندانپزشک بعد چهل سال طبابت و تحصیلات دانشگاه تهران چهل تا پنجاه هزار تومن هست که گاهی می گیریم گاهی نه
بگذریم،در یک اقتصاد بیمار و جامعه رانتی و اختلاس و ژن برتر کذبی و اختلاف طبقاتی شدید و عدم امنیت و آرامش برای نخبه ها ی وطن و خانواده هایشان و عدم تحمل ظلم و سکوت در مقابل این ظلم راهی جز ترک وطن جلوی پای عده ای نمی گذارد و خداوند هم می فرماید نق نزنید سرزمین من فقط به همین جا محدود نمی شود برای زندگی بهتر مهاجرت کنید ما پنبه در گوش و عینک دودی می‌زنیم تا در وطن بمانیم با پرواز پرنده ها و پرنده ها و قوهای مهاجر را تماشا کنیم و آرزوی سفر خوش براشون داریم.
سردبیر
تاریخ : ۳ - آذر - ۱۴۰۰
درود جناب دکتر محمدپور
از پیام تان بسیار سپاسگزارم. امیدوارم همه‌ی جامعه (پزشک و غیرپزشک) مانند شما فکر کنند.
سپاس دوباره