«شهادت» کلیدواژه‌ی شعر آیینی و انقلاب است
«شهادت» کلیدواژه‌ی شعر آیینی و انقلاب است
 فرامرز محمدی‌پور شاعر و پژوهش‌گر گیلانی با بیان این‌که شاعر باید از تمام امکانات و داشته‌های خود برای خلق یک اثر ماندگار بهره ببرد، گفت: در شعر انقلاب و آیینی کلیدواژه‌ی شهادت نقش‌آفرینی می‌کند.

شاعر گیلانی

به گزارش تیترما ؛ فرامرز محمدی‌پور در نشست بررسی سیر شعر انقلاب اسلامی در گیلان که در کتابخانه‌ی سبزه‌میدان رشت برگزار شد، از جمله ویژگی‌های شعر انقلاب را دین‌محوری دانست و گفت: آغاز شعر انقلاب با دین‌محوری است؛ اما از نظر تکنیک رشد چندانی ندارد و صرفاً در پی انتقال افکار و مفاهیم مدنظر است تا مردم به صحنه بیایند.

شاعر و پژوهش‌گر گیلانی با بیان این‌که از ویژگی‌های شعر انقلاب این است که با شعر آیینی پیوند خورده است، بیان کرد: انقلاب نه تنها یک رخداد اجتماعی بلکه یک رخداد فرهنگی، هنری و ادبی نیز بوده است و موفقیت شعرا و نویسندگان فعلی مدیون انقلاب اسلامی است.

وی تصریح کرد: افراد بنامی مانند بهمن صالحی، عبدالرضا رضایی نیا و صالح صابر گیلانی از جمله شاعرانی هستند که التفات خاصی به شعر انقلاب داشتند.

محمدی‌پور با اشاره به این‌که شعر انقلاب جزو بدنه‌ی ادبیات ماست، اضافه کرد: شاعرانی مثل بیژن نجدی و امیرهوشنگ ابتهاج قبل و بعد از انقلاب جزو شاعران به نام سرزمین گیل و دیلم محسوب می‌شوند.

بر اساس خبر «خبرگزاری مهر»، این استاد حوزه‌ی ادبیات، کلیدواژه‌ی شعر انقلاب را فرازمانی بودن آن دانست و تاکید کرد: رشد و بالندگی شعر انقلاب بیان‌گر ویژگی فرازمانی بودن آن است که همواره حرکت رو به جلو دارد.

وی با اشاره به کتاب «۱۴ کوچه چراغانی» که شعر شاعران گیلانی درباره‌ی ۱۴ معصوم است، عنوان کرد: بیش‌ترین بخش این کتاب به عاشورا و انتظار اختصاص دارد.

محمدی‌پور با بیان این‌که شاعر باید از تمام امکانات و داشته‌های خود برای خلق یک اثر ماندگار بهره ببرد، تصریح کرد: در شعر انقلاب و آیینی کلیدواژه‌ی شهادت نقش‌آفرینی می‌کند.

شاعر و پژوهش‌گر گیلانی یکی از ضعف‌های شعر انقلاب در ابتدا را شعاری و هیجانی بودن آن عنوان کرد و افزود: شعرای گیلانی قبل از انقلاب نیز اشعار اعتراضی می‌سرودند و استان گیلان در این باره قدمت دارد.

وی با بیان این‌که خسرو گلسرخی از شاعران بنام قبل از انقلاب بود، اظهار کرد: در بسیاری از شعرهای اعتراضی قبل از انقلاب نماد و تمثیل وجود داشت که علت آن نیز خفقان حاکم بر آن زمان بود.

محمدی‌پور تأثیر انقلاب بر ادبیات و شعر را مورد اشاره قرار داد و گفت: شعر نیمایی و سپید قبل از انقلاب از بسامد بیش‌تری برخوردار بود؛ اما پس از انقلاب استفاده از شعر نیمایی کم‌رنگ شد و اشعار موزون جایگاه بهتری پیدا کرد.

وی ادامه داد: شعر انقلاب باعث شد شاعران از هیجان خارج شده و به دنبال تکنیک بروند چرا که دیگر به هیجان زمان انقلاب نیاز نداشتیم و امروزه باید اشعار را آسیب‌شناسی کنیم تا مفاهیم بهتری پیدا کنند.

  • منبع خبر : خبرگزاری مهر