این اظهارات نشان دهنده‌ی آن است که این مدیر به‌سان دیگر مدیران ایرانی دم ِ دست‌ترین راه‌کار برای حصول نتیجه که همانا ایجاد جاذبه‌ی مالی است را برای حفظ سرمایه‌های پزشکی کشور در دستور کار دارد و لاغیر!

معیشت، اشتغال، زمین‌خواری، صدور پروانه‌های بی‎‌رویه برای ساخت و ساز، بحران محیط زیست، تخریب باغات چای، تغییر کاربری شالیزارها، پروژه‌های نیمه تمام و... از دیگر مواردی است که چشم‌انتظار اقدامات عملی و جدی استاندار جدید گیلان است.

جناب‌شان 10 میلیون از بودجه وزارت‌خانه را کنار بگذارند و به 10 نفر آموزش دهند که با یک میلیون تومان شغل ایجاد کنند. کار سختی است؟ فکر نمی‌کنم.

اگر دولت به دنبال مکانیسمی است که در کارکرد پنهان وآشکار خود، عملکرد قدرت را تقویت و آن را بازتولید می کند؛ این مکانیسم از مسیر یک دولت اقتدارگرای نظامی عبور نخواهد کرد.

واکنش سریع دفتر تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به سخنان رییس پلیس اماکن تهران، یک نگرانی را زدود و از این حیث، ستودنی است تا سری را که درد نمی‌کند دستمال نبندیم!  رییس پلیس اماکن تهران گفته بود: «استفاده از نام‌های محلی (ترکی، کردی، لری، شمالی و مانند آن) برای واحدهای صنفی پایتخت، ممنوع است و اصناف باید از نام‌های محلی استفاده کنند و به جز اسم فارسی هم مجوز نمی‌دهیم». یعنی تفسیر پلیس این است: اسم محلی برای همان منطقه نه همه جا. دفتر تبلیغات اما یادآور شده قانون تنها بیگانه را ممنوع دانسته.

آمار کسانی که ترک وطن کرده‌اند موجود است. کسانی که رفته‎‌اند و برنگشتند. حالا روزنامه ایران از کجا می‌گویند بیشتر نخبه‌ها بر می‌گردند، معلوم نیست!

نگاه نوستالژیک نویسنده، ریشه در باورهای تقدس‌مآبانه-اسطوره‌ای او دارد. دیدگاهی که «مرز» می‌باوراند و «خودی» و «ناخودی» را می‌سازد و درست از همین باورهاست که «هامان» در سال‌های سیاسی‌شدن‌اش آسیب دیده است و به نوعی بی‌اعتمادی و یأس رسیده است.

شاعر باید چکیده‌ی جهان‌بینی‌اش باشد و جهان پیرامون‌اش در سروده‌هایش تجلی داشته باشد. اگرچه «نان و ریحان» همه‌ی کارنامه‌ی شاعری محسن بافکر لیالستانی نیست، اما برگزیده‌یی از کمی بیش از پنجاه سال حضورش در ادبیات، سیاست، کار و تحصیل در دانشگاه است

نگرانی آن‌جا عمیق‌تر می‌شود که بدانیم به‌تازگی مصطفی آجرلو به عنوان مدیرعامل آبی‌ها وارد دعوایی با سازمان لیگ شده است که بی‌بروبرگرد حق با او و استقلال است و این؛ هیچ خوشایند سازمان لیگ و مدیران و حقوق‌بگیران‌اش نیست.

حرف طارمی بازیکن سالاری بود یا پاسخ به یک توهین عمومی به اصالت و توانایی فوتبالیست های ایرانی؟